ης Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr
“Ο πραγματικά συνετός και σώφρων άνθρωπος είναι εκείνος, που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει να θέσει τέρμα στα σφάλματα και ελαττώματά του” (Αββάς ο Ισαάκ ο Σύρος)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Α΄ Μέρος
Έχουν πολύ μεγάλο πνευματικό ενδιαφέρον οι θεόπνευστοι λόγοι του Αββά Ισαάκ του Σύρου. Όμως για να το διαπιστώσουμε αυτό όσοι ενδιαφερόμαστε για τα θεόπνευστα λόγια μέσα από τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων μας, θα πρέπει να τα μελετήσουμε.
Μέσα από την μελέτη των θεόπνευστων λόγων, όμως έρχεται και η αγάπη για την νήψη και την προσευχή. Έρχεται η αγάπη για την άσκηση και την υπακοή.
Μέσα από την άσκηση και την ταπεινή, την «χαρούμενη» και «άκρα υπακοή», δηλαδή την τελεία υπακοή στον Γέροντα, έρχονται όλα τα δώρα του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο την ορθόδοξη ασκητική ζωή, δεν την αγάπησαν μόνο οι ασκητές της ερήμου, αλλά την αγάπησαν όλοι οι άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Διότι μέσα από την ησυχαστική ζωή πηγάζει η υπομονή και η επιμονή στην ορθόδοξη άσκηση, οι οποίες οδηγούν στην αληθινή αγάπη. Η αληθινή αγάπη μέσα στήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ονομάζεται α ν ι δ ι ο τ ε λ ή ς αγάπη.
Η ανιδιοτελής αγάπη ξεπερνά το φόβο του θανάτου καί είναι η μόνη αληθινή και η ειλικρινής αγάπη που αγκαλιάζει ολόκληρο τον γήινο και νοητό κόσμο.
Ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης, μας λέγει ότι: «Δεν αγαπούμε σωστά διότι, αν αγαπούσαμε θα το μαρτυρούσαν τα έργα μας. Τα έργα μαρτυρούν ποια είναι η ζωή μας και ποιες είναι οι σκέψεις μας. (1)
Γι’ αυτό στην κρυφή εργασία μας -και πρέπει να έχει ο χριστιανός κρυφή εργασία πνευματική- ας μη μας λείπει το βασικό στοιχείο που λέγεται αγάπη ανιδιοτελής και ειλικρινής προς τους αδελφούς μας, όχι μόνο προς τους ζώντας, αλλά και προς τους κεκοιμημένους. Ο πόνος του αρρώστου και του απελπισμένου ανθρώπου κι ο πόνος του καταδικασμένου ανθρώπου στο κρατητήριο της καταδίκης του Θεού, να γίνει και ο δικός μας πόνος.
Κι όταν γίνει δικός μας πόνος, ο Θεός θα μας θεραπεύσει».
Ο Αββάς Ισαάκ, ακριβώς αυτή τήν αλήθεια, μας την έδειξε μέσω των έργων του. Πόσο πολύ αγάπησε την ορθόδοξη άσκηση και την αδιάλειπτη προσευχή, οι οποίες μαζί με την αληθινή Ορθόδοξη Πίστη έγιναν το πνευματικό τείχος της προστασίας του, από τις αιρέσεις της εποχής του.
Ο Όσιος Ισαάκ ο Σύρος, ο μεγάλος νηπτικός και γνήσιος ορθόδοξος ασκητής και αγωνιστής των Θείων αρετών, ήταν συριακής καταγωγής. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε πολλά για την ασκητική ζωή του: “Ωστόσο αυτό που είναι εξακριβωμένο, είναι ότι σε νεαρά ηλικία μαζί με τον αδελφό του, εγκατέλειψαν τα εγκόσμια για να ενδυθούν το μοναχικό αγγελικό σχήμα. (2)
Κατάφεραν να ακολουθήσουν τον μοναχικό βίο, με πολλές γυμνασίες, ασκητικούς αγώνες και κόπους. Ο Όσιος Ισαάκ μέσω των σκληρών αγώνων του, των οποίων όμως προέκοψε στην πρακτική αρετή και το κατάφερε με την Θεία χάρη. Και έτσι κατεπολέμησε όλα τα δαιμονικά πάθη, καθ’ υποτάσσοντας την σάρκα στο πνεύμα.
Αργότερα, έφυγε από το κοινόβιο για να μπορέσει να ζήσει την ερημική ζωή του αφιερωμένος στην πνευματική θεωρία, την μελέτη των θείων νοημάτων και την νοερά προσευχή. Αναγκάστηκε να διακόψει μόνο για πολύ λίγο τον ησυχαστικό βίο για να αναλάβει την επισκοπή της Νινευΐ.
Αμέσως μετά την εις Επίσκοπον χειροτονία του, εμφανίσθηκαν μπροστά στον Όσιο Ισαάκ δύο Χριστιανοί Νινευίτες, που είχαν κάποια διαφορά μεταξύ τους για να την επιλύσει ο Επίσκοπος. Ο ένας είχε δανεισθεί από τον άλλον χρήματα και ο δανειστής πίεζε τον χρεοφειλέτη να του αποδώσει το ποσό. Όταν ο αββάς Ισαάκ τους υπενθύμισε το ανάλογο περιστατικό του Ευαγγελίου και ζήτησε από τον δανειστή να δείξει ευσπλαχνία, εκείνος του απάντησε με αναίδεια λέγοντάς του:
– Άφησε, Πάτερ, το Ευαγγέλιο κατά μέρος. Ακούοντας, και μόνο αυτά τα λόγια, ο Άγιος ασκητής, ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος συλλογίσθηκε:
– «Ἐάν αὐτοί δέν υπακούουν στά προστάγματα τοῦ Εὐαγγελίου, τί λοιπόν ἦρθα ἐγώ ἐδῶ νά πράξω;» Και ανεχώρησε από την πόλη, επέστρεψε στο Κελλί του όπου παρέμεινε έως το τέλος της ζωής του”.
Αδέλφια μου, διαβάζοντας τα κείμενα του αββά Ισαάκ θα καταλάβετε γιατί τόσο πολύ τον αγάπησαν οι Θεοφόροι Πατέρες, αλλά και στις μέρες μας γιατί αγαπήθηκε από τους αγιορείτες νηπτικούς Πατέρες, όπως ήταν ο παπά-Τύχων και ο Άγιος Παΐσιος. Αυτόν τον όσιο ασκητή επέλεξαν για Επίσκοπο εκείνη την εποχή που η Εκκλησία καταδιωκόταν από τους αιρετικούς και οι αιρέσεις είχαν κυριαρχήσει όπως γίνεται και σήμερα με την παναίρεση του Οικουμενισμού.
Η αγιότητα όμως του βίου και της ψυχής του, έσωσαν τον αββά Ισαάκ από τα πλοκάμια της ολέθριας αίρεσης. Η νοερά προσευχή είναι πολύ πιό γλυκιά για τους Αγίους που αγάπησαν τον Κύριο και πιό σημαντική από το Επισκοπικό αξίωμα.
Όπως ακριβώς και η τήρηση των εντολών, δηλαδή του πνευματικού Νόμου του Αγίου Τριαδικού Θεού. Όλοι οι Άγιοι Επίσκοποι είτε εκδιώχθηκαν και πολύ νωρίς γνώρισαν την εξορία, είτε συκοφαντήθηκαν και καθαιρέθηκαν ως αιρετικοί.
Ο αββάς Ισαάκ πραγματικά προτίμησε το Κελλί του από την ματαιότητα του εκκοσμικευμένου βίου. Παραθέτουμε παρακάτω κείμενα από τους λόγους του, για όσους επιθυμούν να μελετήσουν και προσωπικά να ωφεληθούν μέσα από το ασκητικό βίωμα του Αγίου Ισαάκ.
Θα γνωρίσουμε τον Άγιο μέσα από τα κειμενά του και θα ευχαριστούμε πολύ για αυτό τον ίδιο τον Άγιο. Όπως και ταυτόχρονα θα ευγνωμονούμε τον Κύριο επειδή μας έδωσε τη δυνατότητα να διαβάζουμε και να μελετάμε τα έργα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, πρός ωφέλεια ψυχής και πρός τη σωτηρία μας:
“Τους ασκητικούς αγώνες που ανέλαβε ο αββάς Ισαάκ κατά του πονηρού και του θελήματος της σάρκας, τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, όλα τα στάδια που διήλθε για να αποκτήσει την πρακτική και θεωρητική αρετή, τα χαρίσματα που αξιώθηκε από τον Θεό η αγιασμένη αυτή μορφή, μπορούμε να τα αντιληφθούμε καθώς διαβάζουμε τα ασκητικά του κείμενα. Τις εμπειρίες του αυτές από την πνευματική άσκηση ο όσιος Ισαάκ τις κατέγραψε, όπως μας λέει ο ίδιος: (3)
– «… Αυτά έγραψα προς δική μου ανάμνηση, αλλά και για τον καθένα που θα διαβάσει το σύγγραμμα αυτό, καθώς τα έλαβα από την θεωρία των γραφών, και από τα αληθή στόματα των Πατέρων διδασκάλων, και από την μικρή μου πείρα.
… Για πολύ καιρό δοκιμάζοντας πειρασμούς εκ δεξιών και εξ αριστερών, και τον εαυτό μου δοκίμασα και δέχθηκα από τον ενάντιο αναρίθμητες πληγές, και αφού αξιώθηκα μεγάλων αντιλήψεων, απεκόμισα για τον εαυτό μου πείρα από τα πολλά έτη, και αυτά έμαθε εν δοκιμασία και χάριτι Θεού».
Από αγάπη και πνευματικό ενδιαφέρον για τους αδελφούς Χριστιανούς που κάνουν τον δικό τους αγώνα είτε μέσα στον κόσμο είτε σε κάποια μονή, ο Όσιος Ισαάκ κατέγραψε τους ασκητικούς αυτούς λόγους, όπως λέει: (4)
– «… διότι δεν υπομένω να φυλάξω το Μυστήριο του Θεού στην σιωπή, αλλά γίνομαι άφρονας για την ωφέλεια των αδελφών. Διότι αυτή είναι η αγάπη η αληθινή, που δεν μπορεί να αποκρύβει κάποιο από τα Μυστήρια του Θεού από αυτούς που αγαπούν αυτήν την αληθινή αγάπη, την χριστιανική του Θεού».
Γι’ αυτό λοιπόν ο Όσιος Ισαάκ, αν και ευρισκόμενος στην έρημο, αποφάσισε να καταγράψει τις εμπειρίες του στον πνευματικό αγώνα ώστε με τις διδασκαλίες αυτές να ωφεληθούν πολλές ψυχές. Από τους θησαυρούς των Ασκητικών Λόγων του αββά Ισαάκ θα αντλήσουμε και εμείς πολύτιμα διδάγματα που θα βοηθήσουν και στην δική μας προσπάθεια.
Για να λάβουμε την απόφαση να αγωνισθούμε πνευματικά, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι το πραγματικό νόημα της ζωής μας. Ο Αββάς Ισαάκ ομιλεί για την πραγματική σύνεση:
– «Ο πραγματικά συνετός και σώφρων άνθρωπος είναι εκείνος (ο πιστός), που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει να θέσει τέρμα στα σφάλματα και ελαττώματά του.
Διότι ποια γνώση ή σύνεση είναι μεγαλύτερη από αυτήν, το να θεωρήσει δηλαδή κανείς να εξέλθει από την παρούσα ζωή προς την αιωνιότητα, χωρίς να έχει φθαρεί από την αμαρτία, χωρίς να έχει μιανθεί κανένα μέλος του από την οσμή των επιθυμιών του κόσμου αυτού και χωρίς να έχει ρυπανθεί η ψυχή του από την φαινομενική και εξωτερική του γλυκύτητα;».
Πόσο ευλογημένη κατάσταση είναι η σύνεση και η σωφροσύνη στη ζωή μας! Είναι η πρώτη αρετή για την οποία προσευχόμαστε και την ζητάμε από το Θεό ως δώρο μέσα από την ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου:
– «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
Σωφροσύνη σημαίνει για τον άνθρωπο να έχει την αρετή της εγκράτειας, της αγαθότητας, και την αγνότητα και καθαρότητα στο σώμα και στήν ψυχή του.
Η σωματική και ψυχική ακεραιότητα να κυριαρχούν στον νου του ανθρώπου, ώστε να διατηρεί ακέραιο και ηγεμονικό το νού. Ως πρώτη αρετή λογίζεται η καθαρότητα του σώματος και της ψυχῆς μας!
Αμήν, γένοιτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου