Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Οι απαντήσεις του π. Θεοδώρου Ζήση και του π. Νικολάου Μανώλη στις κλήσεις που έλαβαν για να παραστούν στο επισκοπικό δικαστήριο.


Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς
Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
18ο χλμ. Θεσσαλονίκης-Περαίας
570 19 Ν. Ἐπιβάται
ΤΗΛ.: 23920.24865 FAX: 23920.27402

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 26ῃ Σεπτεμβρίου 2017

Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην
π. Στέφανον Τόλιον
Ἀναπληρωτὴν Πρόεδρον
τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Ἐνταῦθα

Πανοσιολογιώτατε π. Στέφανε,

Ἔλαβα χθές (25.09.2017) τὸ συνταχθὲν πρὸ δέκα ἡμερῶν (15.09.2017), μὲ ἀριθμὸ πρωτοκόλλου (…), δικαστικὸ διωκτικὸ ἔγγραφο, ποὺ ὑπογράφετε σεῖς ὡς ἀναπληρωτὴς πρόεδρος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, διὰ τοῦ ὁποίου μὲ καλεῖτε νὰ παραστῶ «ἐνώπιον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τὴν Πέμπτην 28ην Σεπτεμβρίου 2017, περὶ ὥραν 12.00 μ. ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Βογατσικοῦ 7 καὶ ἐν τῷ Γραφείῳ τῆς Πρωτοσυγκελλίας, ὄροφος 1ος, γραφεῖον ἀριθμ. 6, ἵνα δικασθῶ διὰ τὰ εἰς ἃ ὑπέπεσα κανονικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ παραπτώματα τὰ ὑπὸ τῶν θείων καὶ ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κειμένων νόμων προβλεπόμενα».

Ὅπως εἶχα σημειώσει στὴν ἀπὸ 14-03-2017 ἀπάντησή μου στὰ διωκτικὰ δικαστικὰ ἔγγραφα τῆς Μητροπόλεως «ἡ παραπομπή μου στὸ ἐπισκοπικὸ δικαστήριο εἶναι παντελῶς μετέωρη καὶ ἀδικαιολόγητη καὶ ἀπὸ τὸ θεῖο καὶ ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο δίκαιο, οἱ δὲ κατηγορίες καὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ παραπτώματα τὰ ὁποῖα μοῦ προσάπτονται βρίσκονται μόνο στὴν ἐμπαθῆ φαντασία καὶ στὴν θεολογικὴ ἀγραμματοσύνη τῶν διωκτῶν μου, κατάλληλο περιτύλιγμα τοῦ μοναδικοῦ τους στόχου, νὰ φιμώσουν τὸν λόγο μου καὶ νὰ διαλύσουν τὴν παράταξη τῶν Ὀρθοδόξων». Στὴν ἴδια ἀπάντηση ἀναιροῦσα λεπτομερῶς ὅλες τὶς εἰς βάρος μου κατηγορίες, α) τοῦ σχίσματος β) τῆς ἀπείθειας καὶ καταφρόνησης τῆς οἰκείας ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς γ) τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν δ) τῆς ἐξύβρισης καὶ συκοφαντίας καί ε) τῆς Φατρίας, καὶ ἀπεδείκνυα ὅτι ὁ μόνος λόγος τῆς δίωξής μου εἶναι ἡ διακοπὴ μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ μητροπολίτου γιὰ βασικὸ θέμα πίστεως, γιὰ τὴν ἀποδοχὴ δηλαδὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέσῳ τῆς ἀποδοχῆς τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἡ δίωξή μου ἀσκήθηκε μετὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου.

Σύμφωνα ὅμως μὲ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861), ἐπὶ Μ. Φωτίου, ἡ διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ ἐπισκόπου δὲν εἶναι κανονικὸ παράπτωμα, ἀλλὰ ἐπαινετὴ ἐνέργεια καὶ πράξη: «Οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς Ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται».

Ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, καὶ σεῖς οἱ περὶ αὐτόν, ἀντὶ νὰ κατανοήσετε τὸ ἄδικο καὶ παντελῶς ἀθεμελίωτο τῆς δίωξής μου καὶ νὰ ἀναπαύσετε τὶς συνειδήσεις χιλιάδων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Θεσσαλονίκης, ἐμμένετε στὴν ἀδικία καὶ στὴν καταφρόνηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἱερῶν Δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ μὲ καλεῖτε νὰ παραστῶ ὡς κατηγορούμενος σὲ μία παρῳδία δίκης, ὅπου δικαστὲς καὶ κατήγοροι εἶναι τὰ ἴδια πρόσωπα, μὲ προειλημμένη τὴν καταδικαστικὴ ἀπόφαση, τὴν ὁποία θὰ νομιμοποιήσω μὲ τὴν παρουσία μου.

Μὴν περιμένετε λοιπὸν νὰ ἐμφανισθῶ ὡς κατηγορούμενος μπροστὰ στὸ ἐπισκοπικό σας «δικαστήριο», διότι δὲν θὰ εἶναι δίκαιο καὶ ἀμερόληπτο δικαστήριο ἀλλὰ ἐχθρικὸ καταδικαστήριο, ποὺ ἐνεργεῖ ἀντίθετα πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ μὲ βάση ἕνα ἀπηρχαιωμένο, ἀντισυνταγματικὸ καὶ μεσαιωνικὸ νόμο (5383/1932), ποὺ εὐνοεῖ τὴν δεσποτοκρατία καὶ τὴν τυραννία τῶν ἐπισκόπων εἰς βάρος τῶν ἄλλων κληρικῶν, διότι κατὰ παγκόσμια δικαστικὴ πρωτοτυπία ὁ πρόεδρος τοῦ δικαστηρίου, ὁ ἐπίσκοπος, ἢ ὁ ἀναπληρωτής του, ὅπως ἐσεῖς, εἶναι συγχρόνως καὶ κατήγορος, τὰ δὲ λοιπὰ μέλη, ὁριζόμενα ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, στεροῦνται ψήφου. Ἐπαναλαμβάνω αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ποὺ ἀρνήθηκε νὰ παραστεῖ ὡς κατηγορούμενος στὴν διαβόητη «Ἐπὶ δρῦν» σύνοδο: «συνειδότες ὅτι οὐ πρὸς δικαστὴν ἀφικνούμεθα (ἦ γὰρ μυριάκις ἂν παρεγενόμεθα), ἀλλὰ πρὸς ἐχθρὸν καὶ πολέμιον» (PG 47, 9).

Προχωρῆστε λοιπὸν σὲ ἐρημοδικία καὶ ἀνακοινῶστε γρήγορα τὴν καταδικαστική σας ἀπόφαση, ἡ ὁποία θὰ σκανδαλίσει καὶ θὰ πικράνει μεγάλο μέρος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Εὔχομαι, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή, νὰ σᾶς φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ δεῖτε τὴν ἀλήθεια.

Γι᾽ αὐτὸ συμπληρωματικὰ πρὸς ὅσες μαρτυρίες κάποιων προσώπων συμπεριέλαβα στὸ βιβλίο μου «Ἡ διακονία μου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἀντωνίου Θεσσαλονίκης», τὸ ὁποῖο σᾶς ἀπέστειλα ἤδη, συναποστέλλω συνημμένως ἐπιστολὲς δύο διακεκριμένων ἐπιστημόνων, ἑνὸς ἀνωτάτου δικαστικοῦ μὲ ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν δική σας γνώμη, καὶ ἑνὸς ἀνωτάτου ἰατροῦ, καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς, μὲ θεραπευτικὴ διάγνωση γιὰ τὴν ἀσθένεια τῆς «πνευματικῆς ἀποπτώσεως».

Μὲ τὴν προσήκουσα χαρὰ καὶ λύπη

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

π.Θεόδ. Ζήσης, Τα επισκοπικά δικαστήρια της Ι.Μ. Θεσ/νίκης [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων: Μεγαλειώδης διαδήλωση χιλιάδων ατόμων ενάντια στα νέα Θρησκευτικά

 


Το ηρωϊκό ΟΧΙ των Ελλήνων γονέων στα νέα Θρησκευτικά
Οι ορθόδοξοι γονείς και όλος ο ορθόδοξος ελληνικός λαός προβάλλουν ένα ηρωικό ΟΧΙ
στον πανθρησκειακό γενιτσαρισμό που επιβάλλει το Υπουργείο παιδείας
στους ορθόδοξους μαθητές με τα νέα αντορθόδοξα, πολυθρησκειακά Θρησκευτικά
και κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους
για τον πανθρησκειακό ακταρμά των νέων Θρησκευτικών.
Μεγαλειώδης διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων, ενάντια στα νέα Θρησκευτικά που εισήγαγε η Κυβέρνηση στα σχολεία, την οποίαν συνδιοργάνωσαν με επιτυχία η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων,  η Εστία Πατερικών Μελετών, η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, και η Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων, πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Αμαρουσίου, στις 23 Οκτωβρίου 2017. Πάνω από 5.000 άτομα, συμμετείχαν ειρηνικά, αλλά με αγωνιστικό φρόνημα, στη μεγαλύτερη διαδήλωση που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα στο Μαρούσι, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές. Βασικό αίτημα αυτής της παλλαϊκής -  ειρηνικής συγκέντρωσης - πορείας ήταν η απόσυρση των νέων πανθρησκειακών Προγραμμάτων Σπουδών και των νέων βιβλίων – Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Με την εκδήλωση αυτή εκφράστηκε η λαϊκή διαμαρτυρία και η συμπαράσταση στους γονείς, οι οποίοι σε ολόκληρη τη χώρα σταδιακά επαναστατούν και διαμαρτύρονται με ποικίλους τρόπους, διαβάζοντας την απαράδεκτη και επικίνδυνη ύλη που προσφέρεται στα ορθόδοξα παιδιά τους στο μάθημα των Θρησκευτικών, με την οποία με μη παιδαγωγικό και μη θεολογικό τρόπο αναμειγνύεται και εξισώνεται η ορθόδοξη πίστη με τα είδωλα των θρησκειών. Έτσι, με αυτά τα Προγράμματα και τα βιβλία, επιδεικνύεται από το Υπουργείο Παιδείας μηδενικός σεβασμός στην ταυτότητα και στην ιδιαιτερότητα των ορθοδόξων παιδιών, σε αντίθεση με το σεβασμό που επιδεικνύεται, ως προς τη διδασκαλία της οικείας θρησκευτικής αγωγής των  παιδιών των θρησκευτικών μειονοτήτων της χώρας μας.

Τελικά, αυτό που στην ουσία επιδιώκεται και μεθοδεύεται μέσω του σχολείου, είναι ένας θρησκευτικός γενιτσαρισμός σε βάρος της μεγάλης πλειονοψηφίας των ορθοδόξων μαθητών οι οποίοι είναι οι μόνοι μαθητές, που, αντί να αναπτύσσεται η πίστη τους, μεθοδεύεται παρανόμως ο εμποτισμός τους με το δηλητήριο του θρησκευτικού συγκρητισμού και της θρησκευτικής σύγχυσης που αποδεδειγμένα προκαλεί τον μηδενισμό και την αθεΐα.

Με αγανάκτηση και αποφασιστικότητα πραγματοποιήθηκε η κεντρική συγκέντρωση έξω από το Δημαρχείο του Αμαρουσίου, όπου οι φορείς της διοργάνωσης είχαν την ευκαιρία να απευθύνουν σύντομο χαιρετισμό-κάλεσμα στους παρευρισκόμενους κληρικούς και λαϊκούς. Από την "Εστία Πατερικών Μελετών" χαιρέτησε την εκδήλωση ο π. Σαράντος Σαράντης, από την "Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων" ο Γενικός Γραμματέας της κ. Παναγιώτης Τσαγκάρης, από την "Ενωμένη Ρωμιοσύνη" ο Πρόεδρός της κ. Νικόδημος Καλλιντέρης και από την "Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων" ο  κ. Ιωάννης Θαλασσινός.

Πλήθος φορέων και οργανώσεων επίσης, χαιρέτησαν την εκδήλωση και δήλωσαν τη συμπαράστασή τους στα δίκαια αιτήματα των συγκεντρωμένων πολιτών που διαδήλωσαν ειρηνικά, αλλά και σθεναρά, υπέρ της κατάργησης και απόσυρσης των εκτρωματικών βιβλίων Θρησκευτικών όλων των βαθμίδων του Ελληνικού Σχολείου, που επέβαλε  το Υπουργείο Παιδείας, χωρίς να προϋπάρξει διάλογος για την συγγραφή τους με την εκπαιδευτική κοινότητα και κυρίως με την Εκκλησία.

Η πορεία που είχε τίτλο: «Όχι στα Νέα Θρησκευτικά», ξεκίνησε στις 5 μ.μ., από το Δημαρχείο του  Αμαρουσίου προς το Υπουργείο Παιδείας, όπου μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής της διαδήλωσης, παρέδωσαν ψήφισμα στον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας κ. Γεώργιο Αγγελόπουλο και στον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γεώργιο Καλαντζή, ενώ, όπως δήλωσαν όλοι οι συμμετέχοντες, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα κλιμακωθούν.

Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, διαδήλωσε τόσο μεγάλη μερίδα ανθρώπων ενάντια στο νέα Θρησκευτικά, όπως άλλωστε αποδεικνύεται και από τις παρακάτω φωτογραφίες και τα βίντεο.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

Μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας: Λέμε ΟΧΙ στα νέα Θρησκευτικά, 23/10/2017

https://www.youtube.com/watch?v=iGt4CMLmVr8

Ο Γεν. Γραμματέας της ΠΕΘ χαιρετίζει την πορεία διαμαρτυρίας: Λέμε ΟΧΙ στα νέα Θρησκευτικά

https://www.youtube.com/watch?v=Xx038BHJ2QA

Η νεολαία έδωσε δυναμικό και βροντερό παρόν στη πορεία διαμαρτυρίας: Λέμε ΟΧΙ στα Θρησκευτικά

https://www.youtube.com/watch?v=QSgDME9vHq8

Συνθήματα της μεγάλης πορεία διαμαρτυρίας: Λέμε ΟΧΙ στα νέα Θρησκευτικά, 23/10/2017

https://www.youtube.com/watch?v=hRz_jruCe10

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

Ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος; Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου


Θέλω σήμερα, να θίξω στην αγάπη σας ένα θέμα, το όποιο ίσως το έχετε ξανακούσει, ίσως το έχετε διαβάσει, άλλα ίσως και δεν το έχετε σκεφθεί ποτέ.
Ξεκινώ με μια ερώτηση. Ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος; Σήμερα υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση για το ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος. Πολλές φορές ακούω, ότι πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που ασχολείται με τα γράμματα και τις τέχνες, τη μουσική, τη ζωγραφική, την ακαδημαϊκή γνώση, με μια καλαισθητική εικόνα ενός τοπίου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη θέση τους, είναι αξιόλογοι, αλλά νομίζω ότι είναι λάθος να λέγονται «πνευματικοί άνθρωποι». Μπορούσαν να λέγονται, οτιδήποτε άλλο, έκτος από πνευματικοί άνθρωποι.
Ο πνευματικός άνθρωπος, σύμφωνα με τον ορισμό των αγίων Πατέρων, είναι εκείνος ο οποίος, είναι «πεπληρωμένος», δηλαδή γεμάτος, με Πνεύμα Άγιο. Αυτός είναι αληθινά και ουσιαστικά ο πνευματικός άνθρωπος. Είναι εκείνος, ο οποίος, εντασσόμενος στην Εκκλησία, ακολουθεί πιστά τις υποθήκες των αγίων Πατέρων, τηρώντας τις εντολές του Χριστού μας, που δόθηκαν διά μέσου του Ευαγγελίου· είναι εκείνος, ο οποίος, αναπνέει συνεχώς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος· «μνημονευτέον του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον».
Προτιμότερη της αναπνοής είναι η προσευχή. Εκείνος, που κάνει ένα σταυρό κάθε βράδυ, δεν έχει μάθει να προσεύχεται. Η προσευχή, όπως γράφουν οι άγιοι Πατέρες, είναι τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών. Γι’ αυτό, εκείνος, που θέλει να γίνει πνευματικός άνθρωπος, πρέπει να αναπνέει το Πνεύμα το Άγιο, κατά ένα τρόπο, συνεχή και αδιάλειπτο. Πρέπει να μάθει, τα μυστικά της πνευματικής ζωής. Και θεμέλιο της πνευματικής ζωής, είναι η προσευχή. Γι’ αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας από τους μεγάλους αγίους, τους στύλους και οικουμενικούς διδασκάλους της Ορθοδοξίας, λέγει το έξης. Για να καταλάβεις πόσο αγαπά κάποιος το Θεό, μην τον ρωτήσεις ευθέως, αν αγαπά το Θεό. Ρώτησέ τον, με έναν έμμεσο τρόπο, πόση ώρα προσεύχεσαι; Από την απάντηση που θα σου δώσει, θα καταλάβεις κατά πόσον και μέχρι πόσο, αγαπά το Θεό.
Αυτό είναι που λείπει σήμερα από  πολλούς χριστιανούς! Καθησυχάζουν τη συνείδησή τους, κάνοντας ένα σταυρό κάθε βράδυ, και αν θυμηθούν, και το πρωί. Πηγαίνουν και στην Εκκλησία, όποτε θυμηθούν, όταν έχουν κάποιο μνημόσυνο ή κάποιο γάμο ενός συγγενούς τους, ή, κάποια βάπτιση   ενός   φίλου   τους.   Τότε   παρευρίσκονται   στο   Ναό, και παρουσιάζονται, ως θρησκευόμενοι άνθρωποι· ότι, είναι άνθρωποι, που αγαπούν την Εκκλησία.
Πόσο υστερούν αυτοί οι άνθρωποι, που λένε, ότι ενδιαφέρονται για την Εκκλησία και λησμονούν να κάνουν την καρδιά τους, ναό του Θεού; Και γίνεται η καρδιά μας ναός του Θεού, εάν εργαζόμαστε την πνευματική ζωή, που είναι «ο θερισμός» του Αγίου Πνεύματος· εάν σπείρουμε, στο χωράφι της ζωής μας, τον πόθο του Θεού, το θείο έρωτα, την αφοσίωση  στις εντολές του Χριστού. Οι εντολές του Χριστού δεν είναι δέσμευση, δεν είναι στέρηση της ελευθερίας μας, αλλά είναι φάρμακα για την πνευματική μας θεραπεία. Πρέπει ο άνθρωπος, για να γίνει αληθινά πνευματικός, να συνειδητοποιήσει τις πολλές ελλείψεις που έχει, τα πολλά λάθη που κάνει, τις πολλές αμαρτίες που διέπραξε· πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από το μυστήριο της εξομολογήσεως. Ο πνευματικός άνθρωπος, πρέπει να βλέπει συνεχώς και να εποπτεύει τα νοήματα της καρδίας του και τις διαθέσεις του, εάν είναι βυθισμένες στο ποτήρι της «εν Χριστώ» ζωής. Πόσο λυπήθηκα όταν συνάντησα στο Άγιον Όρος έναν άνθρωπο, πολύ αξιόλογο κοινωνικά, ο οποίος βοηθούσε αρκετούς συμπολίτες του· ήταν μεγάλος επιχειρηματίας.

«Συ, Κύριε, είσαι η ελπίδα μου» (Ψαλμ.90, 9)


«
Εφημερίς Ορθόδοξος Τύπος
Του Κων. Παπαδημητρακοπούλου
Είναι αλήθεια, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, πως ζούμε σε δύσκολες εποχές, επιπλέον δε, κάποτε έρχονται σε όλους μας και οι δύσκολες στιγμές και οι απρόοπτες καταστάσεις. Τόσο απρόοπτες και δύσκολες, που πραγματικά τα χάνουμε, μας δημιουργείται η πεποίθηση πως δεν υπάρχει πουθενά φως και ο πειρασμός μας λέει πως δεν θα υπάρξει(!). Στ’ αλήθεια τι κάνουμε τότε;
Άλλοι απελπιζόμαστε και λέμε: Πάει, χάθηκα!
Άλλοι τρέχουμε να βρούμε γνωστούς και φίλους εκλιπαρώντας τους για βοήθεια!
Άλλοι δεν το βάζουμε κάτω, γιατί πιστεύουμε στις δυνάμεις και τα προσόντα μας, οπότε και περιμένουμε από κει τη λύτρωση!
Άλλοι υπολογίζουμε σε υλικά πράγματα (χρήματα, κτήματα, εισοδήματα κ.λπ.)!
Άλλοι «ποντάρουμε» στις «μεγάλες δυνάμεις», ακόμη και στις …μαγικές!
Άλλοι καταφεύγουμε στους ειδικούς, τους τόσους ειδικούς που έχουμε για όλα σήμερα!
Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι δεν ελπίζουν σε τίποτε απ’ όλα αυτά, τα μάταια, τα ανίσχυρα και τα φθαρτά, αλλά που; Μονάχα στον Πανάγοθο, Φιλάνθρωπο και Παντοδύναμο Θεό. Ναι, σ’ Αυτόν μονάχα! Οπότε και σ’ Αυτόν καταφεύγουν. Σ’ Αυτόν αφήνουν τη ζωή τους, την υγεία τους, την οικογένειά τους, το μέλλον τους, τα πάντα. Γι’ αυτό και με απόλυτη εμπιστοσύνη τους ακούει κανείς να λένε: «Έχει ο Θεός»! Και «θα δώσει ο Θεός»! Και πορεύονται ατάραχοι, γαλήνιοι, ήσυχοι …
Και τι … περίεργο!
Εκεί που η λογική έλεγε ότι θα καταποντιστούν όπου να ‘ναι, τελικά τίποτε δεν έγινε!
Εκεί που όλοι έβλεπαν το αδιέξοδο, έπεσαν παταγωδώς έξω ως και οι ειδικοί ακόμη!
Εκεί που περίμενε κανείς όλα να συντριβούν, στο τέλος συντρίφτηκαν όλες οι κακές καταστάσεις και όσοι τις υποκινούσαν!
Πόσα περιστατικά δεν μας θυμίζει αυτό! Όπως αυτό με τον Μωυσή και τους Ισραηλίτες, στους οποίους άνοιξε η Ερυθρά θάλασσα κι έγινε δρόμος μπροστά τους, για να την διαβούν η τους μαθητές του Χριστού που υπέφεραν τότε απ’ τη θαλασσοταραχή μέσα στη νύχτα και κινδύνευαν να καταποντιστούν (Ματθ. 22, 33).
Στ’ αλήθεια πόσο μεγάλο και σημαντικό πράγμα είναι να ελπίζει κανείς στον Θεό! «Η ελπίδα στον Θεό όλα τα μεταβάλλει», θα πει ο ι. Χρυσόστομος, και πως «η ελπίδα είναι όντως η αιτία όλων των αγαθών». Ο δε Άγιος Γρηγόριος γράφει σ’ ένα ποίημά του: «Όλα ο χρόνος τα κυλά όμοια με τα ζάρια, την ομορφιά, τη φήμη, τον πλούτο, τη δύναμη, την άπιστη τύχη. Εγώ όμως κρατώντας τον Χριστό, ποτέ δε θα πάψω να ελπίζω».
Λοιπόν, στο μεγάλο αυτό θέμα, το τόσο σύγχρονο, λέμε να δούμε την απάντηση που δίνουν οι πνευματικοί άνθρωποι και μάλιστα οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Γιατί αυτοί, δεν είναι μόνο ότι δοκιμάστηκαν όλοι τους και για τα καλά στη ζωή τους, όσο λίγοι, αλλά και γιατί όλα τα αντιμετώπισαν με το φως της Θεογνωσίας που απέκτησαν.
Αφορμή για όλα όσα θα πούμε σήμερα αδελφοί μου, είναι ένα προσωπικό περιστατικό που θα σας εξομολογηθώ προς δόξαν Θεού.

Προσευχή για τις δύσκολες στιγμές


Η προσευχή που ακολουθεί είναι μια προσευχή προς το Μεγαλοδύναμο Θεό και έχει ως σκοπό να μας ανακουφίσει από τα βάρη των αμαρτιών μας και να μας στείλει τη Θεία χάρη του ώστε να μας βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ένα θαύμα. Και για μένα τον αμαρτωλό ένα θαύμα. Γιατί αλλιώς πως θα σωθώ; Πώς να απαλλαγώ από το βάρος των κακών μου;
Δεν αγωνίστηκα όταν ήμουν νέος και η αμαρτία μου με κυρίευσε. Μπήκε μέσα στην ψυχή μου το κακό και διαπότισε όλο μου το είναι. Έφθειρε όλη την ύπαρξη μου. Και τώρα τι να κάνω; Η ηλικία μου προχωρεί, οι μέρες μου λιγοστεύουν, η θέληση μου κάμπτεται, θέλω και δε μπορώ να απαλλαγώ. Προχωρώ μπροστά αλλά και αδιόρθωτος μένω. Μετανοώ αλλά και πάλι αμαρτάνω . Κλαίω και ζητώ συγχώρηση αλλά πάλι στα ίδια μένω.
Τι θα γίνει με εμένα Θεέ μου; Ντρέπομαι που ζω, διστάζω να σκεφτώ πως είμαι Χριστιανός. Με έχει κυριεύσει το κακό, με λειώνει το πάθος. Αλύπητα με χτυπά και με παραλύει η αμαρτία.
Κυριευμένος από τα πάθη, φορτωμένος από την ενοχή, «πεπραγμένος υπό την αμαρτία» και βασανισμένος από τα κακά μου καταφεύγω σε εσένα.
Όχι δεν απελπίζομαι, δεν ολιγοψυχώ, δεν τα χάνω μπροστά σε τόσες κακουχίες.
Πιστεύω στη δύναμη σου και ελπίζω στην ευσπλαχνία σου. Αρπάζομαι από την αγάπη σου και σου ζητώ να με σώσεις.
Θεέ μου…Θεέ μου…δεν με λυπάσαι; Δεν με συμπονείς; Ενα θαύμα Κύριε μου κάνε και εσύ για μένα, ένα σωτήριο θαύμα.
Και θα σωθώ, θα λάβω από εσένα την απαλλαγή μου, τη λύτρωσή μου και τη σωτηρία μου. Αμήν

Προσευχή: Ο Θεός ημπορεί να ανατρέψει τα σχέδια των εχθρών μας.


Κερι
Η προσευχή έχει δύναμη και ο κάθε Χριστιανός πρέπει να ξέρει πως ο Θεός μπορεί να βλάψει τα σχέδια των εχθρών μας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ.κ. Νικόλαος μας εξηγεί με κείμενο του την μεγάλη ισχύ που εχει να προσευχόμαστε.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή μας κατά τις οποίες τίποτε άλλο δεν ημπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από κάποιο αδιέξοδο, παρά μόνο τη δύναμη της προσευχής.
Αυτή η οδυνηρή περίοδος για την κοινωνία μας δεν έχει άλλο τι να επικαλεσθεί, παρά μόνο μία άνωθεν δύναμη, που πέμπεται από τον Πολυεύσπλαχνο Πατέρα μας, ως απάντηση της προσευχής μας. Αντιτάσσομε στα προβλήματα την προσευχή μας ή έχουμε πιστέψει, ότι με τις δικές μας ικανότητες και μόνο θα υπερβούμε κάθε δυσκολία; Οι περισσότεροι και μάλιστα οι ηγέτες έχουν υπερεκτιμήσει τις ανθρώπινες δυνάμεις και έχουν παντελώς αγνοήσει την δυναμική της προσευχής και τούτο διότι τα δεσμά του εγωκεντρισμού τους έχουν απομονώσει από την πραγματικότητα και την αλήθεια. Από τους αρχαίους χρόνους οι άνθρωποι επεκαλούντο τη βοήθεια των θεών, για την αντιμετώπιση των ποικίλων ατομικών, κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων. Στην χριστιανική εποχή πρώτοι οι ηγέτες και πίσω τους ο λαός ικέτευαν την Υπεραγία Θεοτόκο στους πολέμους, στις θεομηνίες, στις ανομβρίες και σε κάθε συμφορά. «Εκ παντοίων κινδύνων ελευθέρωσον» ήταν η καθημερινή προς την Υπέρμαχο Στρατηγό προσευχή τους.
Σήμερα; Δυστυχώς η Νέα Εποχή υπερτονίζει την ανθρώπινη δύναμη και αγνοεί την θεϊκή. Δεν διδάσκονται από την αποτυχία των ανθρωπίνων επιτευγμάτων, τα οποία η αφροσύνη τα μετέτρεψε από ευεργετήματα σε δυστυχήματα;
Η προσευχή είναι ισχυρό όπλο. Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης τονίζει: «Ου γαρ εστιν εν τω ουρανώ και επί της γης ισχυρότερον όπλον». Η περίοδος αυτή  πρέπει να είναι καιρός προσευχής.
Ας παρακαλέσουμε τον Κύριό μας ρίπτοντες ενώπιόν Του την αδυναμία μας. Εκείνος μας έχει υποσχεθεί:  Αιτείτε και δοθήσεται υμίν» Κι αν οι πολλοί αγνοούν την δύναμή Του, όσοι είμαστε πιστοί, ας τον παρακαλούμε να μας ελεήσει.
Ο Θεός ημπορεί να ανατρέψει τα σχέδια των εχθρών μας.
† ο Φθιώτιδος Νικόλαος

Iωάννου του Χρυσοστόμου Η προσευχή διώχνει την απελπισία




«Έχεις γυναίκα μ’ ελαττώματα; Σε θλίβει, σε ταλαιπωρεί καθημερινά; Να κάνεις, ό,τι έκαμε ο Ισαάκ , να παρακαλείς θερμά το Θεό να λύσει Εκείνος το πρόβλημά σου. Ο Ισαάκ με την ταπεινή προσευχή του έλυσε την πήρωσιν της φύσεως. (πήρωσις από το ρ. πηράω= κάνω κάποιον ανάπηρο, σωματική αναπηρία, στην περίπτωση του Ισαάκ ατεκνία ) . Πολύ περισσότερο εμείς με την καλήν μας «προαίρεση» (=διάθεση) θα μπορέσουμε να διορθώσομε τα ελαττώματά μας, αν παρακαλούμε, ικετεύομε συνεχώς τον Θεόν. Αν σε δει ο Θεός ότι δείχνεις καρτερίαν και υποφέρεις (αντέχεις, σηκώνεις) με γενναιότητα , ψυχραιμία, ηρεμία τα ελαττώματα της γυναίκας σου, γιατί σέβεσαι τον νόμο Του, «συνεφάπτεται» ( συν+άπτομαι-εγγίζω» θα σου δώσει χέρι βοηθείας) για την ορθήν διδασκαλίαν σου και θα σου δώσει υπεραρκετόν μισθόν, μέγιστα ουράνια βραβεία, για την υπομονή σου. Ο Απ. Παύλος γράφει στους Κορινθίους ( 7, 16 ) «Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις; ἢ τί οἶδας, ἄνερ, εἰ τὴν γυναῖκα σώσεις;» ( Ω! άνδρα, γνωρίζεις ότι με την υπομονή σου μπορείς να σώσεις την γυναίκα σου; Και συ γυναίκα, ότι μπορείς να σώσεις; Τον άνδρα σου; ).
Να μην αποκάμεις, λέγει, να μην σταματήσεις να εξυπηρετείς το ταίρι σου, ούτε ν’ απελπιστείς, ούτε ν’ αγανακτήσεις, αν δεν διορθώνεται, γιατί εσύ δεν έχασες τον μισθόν της υπομονής. Αν την διώξεις, αμαρτάνεις, γιατί παραβαίνεις τον νόμο του Θεού ( ο γάμος αδιάλυτος ) και συ κρίνεσαι, σαν μοιχός, από τον Θεόν. Ο Χριστός ολοκάθαρα είπε ( Ματθ. 5, 32 ) «ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι» ( = Όποιος εκδιώκει την γυναίκα του, εκτός για λόγο πορνείας, αναγκάζει αυτήν να διαπράξει μοιχείαν ) .
Αν πάρεις άλλην γυναίκα, χειρότερη από την πρώτην, έχεις ήδη διαπράξει «μοιχείαν» και δεν έχεις βρει γαλήνη, ηρεμία, που τόσο λαχταρούσες. Η χειρότερη κάνει χειρότερη τη ζωή σου. Αν πάρεις καλύτερη, δεν θ’ απολαμβάνεις πλήρη ηδονή, γιατί θα συλλογίζεσαι ότι έχεις εγκαταλείψει την πρώτη γυναίκα σου και έχεις διαπράξει και μοιχείαν. Αν, λοιπόν, δεις ότι παρουσιάζονται δυσκολίες, προβλήματα, αδιέξοδα ή από τον γάμον ή από άλλες καταστάσεις, τότε με δάκρυα να τρέχεις στο Θεό , να τον παρακαλείς θερμά, επίμονα, ασταμάτητα και Εκείνος σίγουρα θ’ απαντήσει στο πρόβλημά σου, θετικά ή αρνητικά, πάντα για το συμφέρον της ψυχής σου.
Πάντα να θυμάσαι ότι η προσευχή είναι ακατανίκητο όπλο.
Αρκετές φορές έχω αναφέρει στην αγάπη σας ότι όλοι αμαρτωλοί και δίκαιοι πρέπει να προσεύχονται.
Είσαι αμαρτωλός; Μην φεύγεις, σαν τον άσωτο από τον θεό, αλλά να συλλογίζεσαι τον Τελώνην. Τι κέρδισε όταν ζήτησε το έλεος του θεού; Απέπλυνε όλα τ’ αμαρτήματά του, κέρδισε την ψυχικήν του γαλήνη.
Η προσευχή έχει τεράστια δύναμη.

Εκεί που βλέπουμε ένα αδιέξοδο, ο Θεός βλέπει μια ευκαιρία.


Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

 Το πιο ανησυχητικό είναι η αύξηση των αυτοκτονιών συμπατριωτών μας. Αξιολύπητο και αξιοθρήνητο γεγονός. Άνθρωποι δίχως βαθύ νόημα βίου, υψηλό στόχο, σύνδεση με τον Θεό, αδυνατούν να υπομείνουν τα μεγάλα προβλήματα, να τα αντιμετωπίσουν και να τα λύσουν. Το εσωτερικό κενό αδυνατεί να αντέξει κάθε έκτακτο και πρόσθετο βάρος.

Οι διαλαλούντες την αποκοπή τους από το ιερό παρελθόν και θεωρούντες απελευθέρωση κατευθύνθηκαν σε ψυχική πείνα και δίψα.

Στην πατρίδα έως πριν λίγα χρόνια ο λαός ήταν δεμένος με την εκκλησία. Η θερμή και ζωντανή πίστη τον ενδυνάμωνε και του έδινε κραταιή ελπίδα. Αυτός ο ουσιαστικός σύνδεσμος τον βάσταζε ακμαίο επί τέσσερις εκατονταετίες σκλαβιάς. Διατηρήθηκε η χώρα όρθια ύστερα από πολέμους, μεταναστεύσεις, προσφυγιές, ασθένειες, κακουχίες, πείνες και στερήσεις. Μια χώρα που εξευτελίστηκε, ντροπιάστηκε, περιφρονήθηκε, ταπεινώθηκε και δοκιμάστηκε. Δεν διέκοψε ποτέ την επαφή της με το θείο.

Ξαφνικά ο Νεοέλληνας λησμόνησε την ιστορία του, άρχισε να πάσχει ψυχολογικά, να μειονεκτεί, να αισθάνεται διχασμένος, να θεοποιεί τη σάρκα και το χρήμα. Έπεσε με τα μούτρα στην απόλαυση της ηδονής και γέμισε τη ζωή του οδύνη. Νόμισε ότι μόνο το χρήμα θα του δώσει μια μακρά ευτυχία. Μας ξεγέλασαν όσοι θέλησαν να μας βοηθήσουν στην πρόοδο και τον εκπολιτισμό μας, με το να μας δανείζουν για να προοδεύσουμε. Μας αποπροσανατόλισαν από τις ενισχυτικές, ιερές παραδόσεις μας. Εργάστηκαν ξένοι και εγχώριοι να μας αδειάσουν την ψυχή. Θεοποιήθηκε η ύλη, ειρωνεύτηκε το πνεύμα, επικράτησε η πεζότητα και η χλιαρότητα.

Ποια είναι η δυνατότερη Προσευχή που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό; by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

Οι Άγιοι και οι Πατέρες είπαν...

Ύπάρχουν πολλά είδη προσευχής, όπως μέ τήν γλώσσα, μέ τόν νου καί μέ τήν καρδιά.
Ή ύψηλότερη προσευχή είναι ή προσευχή τής καρδιάς, πού συνοδεύεται μέ ταπείνωσι, συντριβή καί δάκρυα. Νά μή άποδίδουμε περισσότερο βάρος στήν προσευχή τών Αναγνώσεων, δηλ. στήν προφορική προσευχή. Αύτή είναι ή πλέον άδύνατη προσευχή, διότι δέν ένώνει τόν νου μέ τήν καρδιά.
Ή νοερά προσευχή είναι άνώτερη άπό τήν προφορική διότι συμμετέχει σ’ αύτήν καί ή σκέψις, δηλ. ή προσοχή τοΰ νου.
Αύτός πού προσεύχεται μέ τήν προσοχή τής διανοίας του, σέ όσα άπαγγέλει, αύτός προσεύχεται νοερά, άλλά αύτό δέν είναι ή τελειότης τής προσευχής. «Αγιοι Πατέρες λέγουν ότι ή νοερά προσευχή είναι προσευχή μέ ένα πόδι, δηλ. μισή προσευχή, διότι παραμένει στό κεφάλι καί δέν συμμετέχει σ’ αύτήν καί ή καρδιά. ‘Αλλά όταν στήν προσευχή ένωθή ό νους μέ τήν καρδιά, δηλ. οί νοερές σκέψεις νά κατέβουν μέ τήν Χάρη του Θεού στήν καρδιά, τότε γίνεται ή κυοφορία τής πνευματικής προσευχής, δηλ. έφθάσαμε στήν ύψηλότερη προσευχή, πού ονομάζεται καρδιακή προσευχή. Τά σημεία ότι έφθάσαμε σ’ αύτό τό ύψηλό είδος τής προσευχής είναι:
Μία δυνατή θέρμη στό μέρος τής καρδιάς, ένας παντοτεινός πόθος καί ζήλος γιά τόν Θεό, μία Ανέκφραστη άγάπη γιά τούς άνθρώπους καί γιά όλη τήν κτίσι, μία άπερίγραπτη πνευματική χαρά, μία πραότης, μία πηγή δακρύων πού προκαλούν ταπείνωση καί φέρνουν τήν άφοβία τοϋ θανάτου.
Ποιός είναι ό καλύτερος διδάσκαλος τής προσευχής;
Είναι αύτή ή ιδια ή προσευχή, όπως λέγη ό άγιος Μακάριος ό Μέγας: «Έγώ ξέρω ότι δέν γνωρίζεις νά προσεύχεσαι, άλλά προ­σευχήσου όπως μπορείς καί συχνότερα καί μόνη της ή προσευχή θά σέ διδάξει νά προσεύχεσαι». Συνεπώς λοιπόν, νά προσευχώμεθα ό­πως μπορούμε καί όσο συχνότερα είναι δυνατόν καί βλέποντας ό Θεός τόν ζήλο μας θά μάς βοηθήση νά άποκτήσουμε τήν άληθινή τής καρδιάς προσευχή καί τό δώρο τών δακρύων.
Πηγή: Από το βιβλίο Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ήσυχαστή π. Κλεόπα (Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη.

Η προσευχή by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

Οι Άγιοι και οι Πατέρες είπαν...

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, άραγε, οι σημερινοί χριστιανοί, τί είναι η αληθινή προσευχή, ποια τα χαρακτηριστικά της και ποιοι οι καρποί της;
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, που υπήρξαν οι κα­τεξοχήν προσευχόμενοι άνθρωποι, μας έχουν παραδώσει την ιερή τους εμπειρία με τρόπο εκφραστικό και κατηγορηματικό. Η προσευχή, μας λένε, είναι ανύψωση του νου στο Θεό και συνομιλία μαζί Του. Η προσευχή είναι ένωση του ανθρώπου με το Θεό. έργο των αγγέλων. κλειδί του Παραδείσου. φωτισμός της ψυχής. συγχώρηση των αμαρτημάτων. μητέρα των αρετών. Η προσευχή είναι όπλο ακαταμάχητο. θησαυρός αδαπάνητος. γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς. τείχος που προστατεύει από τις θλίψεις. Η προσευχή είναι καθρέφτης της πνευματικής ζωής του ανθρώπου και εργασία που ποτέ δεν τελειώνει.


Εύκολα, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς, πως η προσευχή δεν αποτελεί ένα απλό «θρησκευτικό καθήκον» ή μια «συναισθηματική εκτόνωση». Είναι η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει η ψυχή. Είναι η ολοκληρωτική στροφή και προσφορά του ανθρώπου στο Θεό. Μια προσφορά, που, όταν συνοδεύεται από τον αγώνα για την τήρηση των εντολών του Χριστού, ελκύει τη θεία χάρη. Κι αυτή με τη σειρά της καθαρίζει την καρδιά, φωτίζει το νου, μεταμορφώνει τον όλο άνθρωπο και τον χριστοποιεί.
Γι’ αυτό, χριστιανός που δεν προσεύχεται, δεν είναι αληθινός χριστιανός. Και άνθρωπος που δεν ξέρει να προσευχηθεί, δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος.
«Όπως το σώμα», λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «χωρίς την ψυχή, είναι νεκρό, έτσι και η ψυχή, χωρίς την προσευχή, είναι νεκρή».
ΠΡΟΣΕΥΧΗ είναι το ανέβασμα του νου στο Θεό. Πρόκειται για μια εργασία πνευματική, που αρμόζει στην αξία του ανθρώπινου νου περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη ασχολία.

Τα αδιέξοδά μας και ο Θεός by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

γλάρος - ουρανός
     Γιατί θα πρέπει όλα να περνάνε από την κνισάρα του μυαλού; Γιατί θα πρέπει να περιχαρακώνουμε μέσα σε πλαίσια της ανθρώπινης λογικής το Θεό, τις ενέργειές Του, τη χάρη Του; Γιατί θα πρέπει να σκανδαλιζόμαστε κάθε φορά που έχουμε πρόβλημα και απαιτούμε από το Θεό να το λύσει πάραυτα και όπως θέλουμε εμείς; Και γιατί θα πρέπει να αντιδρούμε με εσωτερικό θυμό αν δεν υπάρχει εκ μέρους του Θεού και των αγίων Του η άμεση ανταπόκριση που περιμένουμε;
 Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε παρατηρώντας εμπειρικά τις διάφορες φάσεις της ζωής μας σε σχέση με το Θεό, ότι δεν μπορούμε εμείς να βάλουμε απαιτητικά ανθρώπινα μέτρα ενεργειών στο Θεό που είναι το ασύλληπτο Μυστήριο των Μυστηρίων. Πρέπει απλά και με πίστη να ζητούμε αυτό που θέλουμε κι ας είναι σωστό, αλλά με την ίδια πίστη θα πρέπει να αναμένουμε τη θετική ανταπόκριση ή την αρνητική ή την καθυστέρηση απαντήσεως ή τη διαφορετική απάντηση από αυτό που περιμένουμε. Πιστεύοντας στην αγάπη του Θεού δεν σκανδαλιζόμαστε. Αναμένοντας την απάντηση δεν αγωνιούμε. Δοξολογούμε δε μετά την όποια απάντηση ή και τη σιωπή. Δεν πρέπει να αμφισβητούμε ούτε την πανταχού παρουσία Του ούτε την Πρόνοιά Του για τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Εκείνος γνωρίζει το συμφέρον μας, διότι γνωρίζει τα πάντα για μας και γνωρίζει το μέλλον μας. Και θέλει και ποθεί τη σωτηρία μας. «Πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι», αλλά «και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Η επίγνωση της αληθείας επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της μυστηριακής σχέσεώς μας μαζί Του. Και όσο προχωρεί κανείς σε επίγνωση, τόσο παραδίδεται θεληματικά και ευχάριστα και με απόλυτη εμπιστοσύνη στο θείο θέλημα.
     Η ζωή μας κατακλύζεται από πλήθος πολυειδών εμποδίων σε χίλια δυο πράγματα. Ασύμφορο είναι κάθε φορά να αγχωνόμαστε και να αγωνιούμε. Αυτό που βίωσαν οι Μυροφόρες γυναίκες πηγαίνοντας προς τον τάφο «ίνα αλείψωσι τον Ιησούν», ως πρόβλημα μεγάλο, δηλαδή το «τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου, ην γαρ μέγας σφόδρα», αλλά και τη λύση του προβλήματος, όταν δηλαδή είδαν ότι «αποκεκύλισται ο λίθος» πρέπει να το μεταφέρομε στη ζωή μας με βαθειά πίστη.
     Διότι ο Θεός είναι Θεός των εκπλήξεων. Δρα εκεί που η ανθρώπινη αδυναμία σηκώνει ψηλά τα χέρια. Το ανθρώπινο αδιέξοδο είναι η πόρτα εισόδου για το Θεό. Εμείς δεν Του υποδεικνύουμε τον τρόπο, ζητούμε αυτό που θέλουμε ταπεινά και με πίστη και περιμένουμε… Τότε θα παρατηρήσουμε άπειρες φορές στη ζωή μας ότι η όποια στάση του Θεού στο αίτημα ή το πρόβλημά μας ήταν η συμφέρουσα. Κι αν στον κόσμο τούτο δεν το καταλάβουμε, θα το καταλάβουμε στην άλλη ζωή, που δεν θα ισχύει η ανθρώπινη λογική και οι αδυναμίες μας.
(ΕΠΙ ΤΟ ΑΡΟΤΡΟΝ – ΤΟΜΟΣ Α΄ – ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Ι. ΠΑΠΑΔΑΚΗ Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου)

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Ηρακλής Ρεράκης, “Οι ιδεοληψίες της πολιτείας, ως αιτία έντασης των σχέσεών της με την Εκκλησία για τα θρησκευτικά”

 


Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
“Οι ιδεοληψίες της πολιτείας, ως αιτία έντασης των σχέσεών της με την Εκκλησία για τα θρησκευτικά”
Η αίσθηση της ευθύνης των πολιτικών αρχόντων ότι μετά την εκλογή τους είναι πλέον ταγμένοι να υπηρετούν τις ανάγκες και τις προσδοκίες ολόκληρου του λαού και όχι μόνον ενός τμήματός του, αποτελεί βασικό εχέγγυο μιας δημοκρατικής πολιτείας. Τον τελευταίο καιρό, κανένας συνειδητός πολίτης δεν μπορεί  να μην ακούει, να μην βλέπει και να μην αξιολογεί όλα όσα γίνoνται σε βάρος των πνευματικών και πολιτισμικών δομών της ταυτότητας του Ελληνισμού, από την πολιτική εξουσία.

Οι θρασύτατες παραβιάσεις της έχουν ως αφετηρία την ιδιότυπη αντίληψη που έχει έναντι της δημοκρατίας και φυσικά τον μηδενικό σεβασμό της σε ό, τι ιερό και όσιο πιστεύει εδώ και αιώνεςο ελληνικός λαός. Συχνά πυκνά ακούγεται και κάποια «ριζοσπαστική» ιδέα ή αναγγελία που αφορά το σχεδιασμό μιας ακόμη πνευματικής ανατροπής και αποδόμησης.

Σε μια περίοδο πρωτίστως πνευματικής κρίσεως, η σημερινή κυβέρνηση θα μείνει στην ιστορία ως κυβέρνηση που δεν έκτιζε, δεν δημιουργούσε πρότυπα, ούτε διατηρούσε αρχές και αξίες, αλλά διαρκώς τις απαξίωνε, τις γκρέμιζε,τις ανέτρεπε και τις κατεδάφιζε. Ιδιαίτερα ο χώρος της παιδείας, είναι ο χώρος που γίνονται τον τελευταίο καρό οι μεγάλες και καθοριστικές αποδομήσεις μέσα από τα Αναλυτικά Προγράμματα ή Προγράμματα Σπουδών, που αποτελούν τον νου της αγωγής, τον προγραμματισμό δηλαδή της μεταλαμπάδευσης και της διαμόρφωσης αρχών και προτύπων, που έχουν σχέση με την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, με τη γνώση και βίωση της ιστορίας, της πίστεως,της γλώσσας, της αγάπης προς την πατρίδα προς τη Δημοκρατία, προς τον άνθρωπο, προς το περιβάλλον και φυσικά έχουν σχέση με τις κοινωνικές και πολιτισμικές του δομές.

Με αφορμή όσα γίνονται σε βάρος της Ορθόδοξης αγωγής των νέων μας, είναι χαρακτηριστική η απίστευτη μανία, με την οποία οι διατελέσαντες Υπουργοί Παιδείας αυτής της διακυβέρνησης σχεδίασαν και σχεδιάζουν την αλλαξοπιστία των ορθοδόξων μαθητών. Απέναντι σε έναν κατεξοχήν ομοιογενή, ως προς την ορθόδοξη πίστη του λαό, οι Υπουργοί Παιδείας αυτής της κυβέρνησης, μόλις ανέλαβαν την εξουσία,ανέσυραν και επεδίωξαν να θέσουν σε εφαρμογή ένα ανεφάρμοστο, ήδη απαξιωμένο από τους θεολόγους εκπαιδευτικούς και τη μαθητική κοινότητα, αποσυρμένο στα συρτάρια του Υπουργείου από το 2011 πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών, χρηματοδοτημένο (ΕΣΠΑ), που ουσιαστικά ευνοούσε την αποδόμηση της Ορθοδοξίας, ενώ τόνιζαν παράλληλα, με κάθε ευκαιρία, τη μετάλλαξη του σχολείου και του κράτους σε ουδετερόθρησκο σχολείο και κράτος.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε ομιλία του για την Παιδεία στη Βουλή το 2016, κάνει λόγο,μεταξύ άλλων,για την εφαρμογή «της αρχής της θρησκευτικής ουδετερότητας  του κράτους ως θεσμού»,  ενώπρόσφαταο Πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης είπε ότι «δεν είμαστε λαός ορθόδοξος. Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι “ταλιμπάν της Ορθοδοξίας”. Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους».

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός – Προφητείες

 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός – Προφητείες
1. «Αυτό μια μέρα θα γίνη Ρωμαίικο και καλότυχος όποιος ζήση σε κείνο το βασίλειο».
2. «Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θα σώσης όταν έλθουν τα χαλεπά χρόνια!».
3. «Καλότυχοι σεις, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τα ψηλά βουνά, διότι αυτά θα σας φυλάξουν από πολλά δεινά. Θα ακούτε και δεν θα βλέπετε τον κίνδυνο. Τρεις ώρες ή τρεις μέρες θα υποφέρετε».
4. «Το ποθούμενο θα γίνη στην Τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας».
5. «Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστι σας, όπως θα κάμουν οι άλλοι».
6. «Σας λυπάμαι για την περηφάνεια, οπού έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήση. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφήτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους».

7. «Θάρθουν οι κόκκινοι σκούφοι (106) κι’ ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια, και κατόπιν θα γίνη Ρωμαίικο».
8. «Τα όρια του Ρωμαίικου θάναι η Βωβούσα (ο ποταμός Αωός)».
9. «Εκείθε θάρθη το Ρωμαίικο».
10. «Τα βάσανα είναι ακόμη πολλά. Θυμηθήτε τα λόγια μου · προσεύχεσθε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά. Έως ότου να κλείση αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θάναι σκλαβωμένο και δυστυχισμένο».

Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

Η Έβδομη Ζ' Οικουμενική Σύνοδος

 


Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος
Γραπτὸ Κήρυγμα: Κυριακή 13 Αὐγούστου -
Ἡ Ἕβδομη (Ζ΄) Οἰκουμενική Σύνοδος
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μιλώντας κάποτε στούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, τούς εἶπε ὅτι γνωρίζει καλά ὅτι μετά τήν ἀναχώρησή του θά εἰσβάλλουν ἀνάμεσά τους ἄγριοι λύκοι, οἱ ὁποῖοι δέν θά λυπηθοῦν τό ποίμνιο, καί ἔτσι ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας θά βγοῦν ἄνθρωποι πού θά μιλοῦν διεστραμμένα γιά νά ἀποσπάσουν τούς μαθητές καί νά τούς ἔχουν μαζί τους (Πρ. κ΄, 29-30).

Αὐτό φάνηκε σέ ὅλους τούς αἰῶνες στήν ἱστορία καί τόν βίο τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι κατέληξαν σέ ἀντορθόδοξες διδασκαλίες καί δημιούργησαν προβλήματα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ διάβολος πάντοτε πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία, μισεῖ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί θέλει νά ἀλλοιώση τήν διδασκαλία Του. Μέσα ἀπό τήν προοπτική αὐτήν πρέπει νά βλέπη κανείς τίς αἱρέσεις.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ αἱρετικοί χρησιμοποιοῦσαν τήν φιλοσοφία καί τόν στοχασμό γιά τά θεολογικά θέματα, ἀλλά τό πρόβλημα εἶναι ὅτι δέν εἶχαν καθαρή καρδιά μέσα στήν ὁποία ἐνεργεῖ ὁ Θεός, κατά τόν μακαρισμό τοῦ Χριστοῦ: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. ε΄, 8), ὁπότε μέσα ἀπό ἀκάθαρτη καρδιά ἐνεργοῦν οἱ δαίμονες. Ἔτσι, στό τέλος ἡ αἵρεση εἶναι δαιμονική ἐνέργεια.

Τόν 8ο αἰώνα μ.Χ. ἐμφανίσθηκε μιά ἄλλη αἵρεση, ἡ λεγομένη εἰκονομαχία, ἡ ὁποία στρεφόταν ἐναντίον τῆς ἁγιογραφήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Οἱ Χριστιανοί ἁγιογραφοῦσαν τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων καί τίς ἀσπάζονταν, ζητώντας τήν Χάρη ἀπό τόν Χριστό. Ὅμως, οἱ Νεστοριανοί, οἱ Παυλικιανοί, οἱ Μονοφυσίτες ἀπέρριπταν τήν προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, γιατί εἶχαν πρόβλημα μέ τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ, γιά τούς δικούς του ὁ καθένας λόγους.

Ἔτσι, ὁ Αὐτοκράτωρ Λέων ὁ Γ΄ ὁ Ἴσαυρος ἐξέδωσε τό 726 καί τό 730 μ.Χ. δύο διατάγματα ἐναντίον τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί ἀπαγόρευσε τήν προσκύνησή τους. Αὐτό ἔκανε ἀργότερα καί ὁ Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος Κοπρώνυμος. Ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἀποφάσεων ἀγωνίσθηκαν οἱ ὀρθόδοξοι Πατέρες, γιατί γνώριζαν ἀπό τήν πείρα τους γιά τήν μεγάλη δύναμη τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων, πού εἰκονογραφοῦνται, καί τήν ἀξία τῶν εἰκόνων.
Ἡ ὀρθόδοξη εἰκόνα διδάσκει τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ δέ ἄρνηση τῆς τιμητικῆς προσκυνήσεως τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, στήν πραγματικότητα εἶναι ἄρνηση τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. Ἀκόμη, οἱ ἅγιοι εἰκονίζονται καί τιμῶνται, διότι εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί μέσα τους ἔχουν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Τό ἔτος 787 μ.Χ. συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη ἡ Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενική Σύνοδος, μέ ἀπόφαση τῆς Αὐτοκράτειρας Εἰρήνης τῆς Ἀθηναίας καί τοῦ υἱοῦ της Κωνσταντίνου, στήν ὁποία προήδρευσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος. Ἡ Σύνοδος αὐτή ἀκύρωσε τήν εἰκονομαχική Σύνοδο πού ἔγινε τό 754 μ.Χ. ἐπί Κωνσταντίνου Κοπρωνύμου, ἀναθεμάτισε τούς αἱρετικούς εἰκονομάχους καί κατοχύρωσε τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τίς ἱερές εἰκόνες.

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: Η Όγδοη Η' Οικουμενική Σύνοδος

 


Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος
Κυριακή 20 Αὐγούστου
Ἡ Ὄγδοη (Η') Οἰκουμενική Σύνοδος
Ὁ 8ος αἰώνας μ.Χ., ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἦταν ἕνας δύσκολος αἰώνας ἀπό πλευρᾶς τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑνός μέν γιατί ἀρχίζει νά ἀποχωρίζεται τό δυτικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τό ἀνατολικό τμῆμα της, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιατί φαίνεται καθαρά ἡ ἀλλοίωση τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ.

Αὐτό φάνηκε στήν Ὄγδοη (Η) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τό 879-880 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη ἐπί τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος. Πρόεδρος τῆς Συνόδου ἦταν ὁ Μέγας Φώτιος καί ἦταν παρόντες καί οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ ὀρθοδόξου Πάπα τῆς Ρώμης Ἰωάννη τοῦ Η΄(ὀγδόου).

Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι πολύ σημαντική, εἶναι ἡ τελευταία Σύνοδος μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί Ὀρθοδόξου Δυτικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή μεταξύ Νέας Ρώμης καί Παλαιᾶς Ρώμης, γιατί μετά διαδοχικά ἀπομακρύνθηκαν οἱ δυτικοί Χριστιανοί ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή ἀποκαλεῖται ὡς Ὀγδόη (Η) Οἰκουμενική Σύνοδος ἀπό τήν Ἐγκύκλιο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848 μ.Χ. καί ἡ ἴδια Σύνοδος ἐπικύρωσε καί τήν Ἑβδόμη (Ζ) Οἰκουμενική Σύνοδο.

Ἡ Ὀγδόη (Η΄) Οἰκουμενική Σύνοδος ἀντιμετώπισε διάφορα ἐκκλησιολογικά θέματα, ἀνέδειξε τήν διαφορά πού ὑπάρχει μεταξύ τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς τότε Ὀρθοδόξου Δυτικῆς Ἐκκλησίας, καί ἄλλα σοβαρά θεολογικά ζητήματα.

Στήν Σύνοδο αὐτή φάνηκαν τά ἑξῆς θέματα: τό Πρωτεῖον τοῦ Πάπα∙ τά λειτουργήματα στήν Ἐκκλησία καί ἡ μεταξύ τους σχέση∙ τά τυπικά ἔθιμα∙ ἡ ἀθρόον χειροτονία ἀπό λαϊκό σέ Ἐπίσκοπο∙ καί κυρίως τό θεολογικό πρόβλημα τό Φιλιόκβε, δηλαδή ἡ προσθήκη πού εἶχαν βάλει τότε οἱ Φράγκοι στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, πράγμα πού εἶναι αἵρεση, καί γιά τό ὁποῖο ἀντιδροῦσε τότε καί ἡ Παλαιά Ρώμη. Μάλιστα, ἡ Σύνοδος αὐτή καταδίκασε καί ἀφόρισε ὅσους ἔθεσαν στό Σύμβολο τῆς Πίστεως τό Φιλιόκβε.

Στήν πραγματικότητα ἡ Σύνοδος κατεδίκασε ὅσους προσθέτουν ἤ ἀφαιροῦν ἀπό τό Σύμβολο τῆς Πίστεως λέξεις, δηλαδή ἐννοοῦσε τούς Φράγκους χωρίς νά τούς κατονομάση ἀπό φόβο, λόγῳ τῆς βαρβαρότητάς τους.

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: Η Eνάτη (Θ') Οικουμενική Σύνοδος

 


Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος
Ἡ Ἐνάτη (Θ') Οἰκουμενική Σύνοδος
Ὅταν κάνουμε λόγο γιά Ἐνάτη (Θ΄) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἐννοοῦμε τήν Μεγάλη Σύνοδο τοῦ 1351 μ.Χ., στήν ὁποία συμμετεῖχε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ἡ ὁποία κατοχύρωσε τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τήν μέθεξη τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ καί τόν ἱερό ἡσυχασμό.

Ἡ Σύνοδος αὐτή συνεκλήθη ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Ἰωάννη Καντακουζηνό καί σέ αὐτήν προήδρευσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος, μαθητής τοῦ ἡσυχαστοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, καί παρευρέθηκαν πολλοί ἡσυχαστές Πατέρες. Στά Πρακτικά τῆς Συνόδου περιελήφθησαν καί οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τοῦ 1341 καί 1347 μ.Χ., οἱ ὁποῖες καταδίκασαν τόν Βαρλαάμ καί τόν Ἀκίνδυνο καί ἔτσι οἱ ἀποφάσεις εἶναι κατά πάντα Ὀρθόδοξες.

Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι Οἰκουμενική, πρῶτον, γιατί ἔχει ὅλες τίς κανονικές προϋποθέσεις μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου∙ δεύτερον, γιατί τό θέμα μέ τό ὁποῖο ἀσχολήθηκε, ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη, εἶναι συνέχεια τῆς Ἕκτης (ΣΤ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τήν ὁποία μνημονεύει στά Πρακτικά της∙ καί τρίτον, γιατί οἱ ἀποφάσεις της συμπεριελήφθησαν στό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας», μαζί μέ τίς ἀποφάσεις τῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ὅπως γνωρίζουμε τό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας» διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἄλλωστε, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νά ἑορτάζεται ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τήν Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, μετά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, σημαίνει ὅτι ἀναγνωρίζει τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ ὡς μεγάλο θεολόγο, τοῦ ὁποίου ἡ θεολογία κατοχυρώθηκε Συνοδικά μέ τήν Σύνοδο τοῦ 1351 μ.Χ., ὅπως ἔγινε καί μέ τίς προηγούμενες Συνόδους (1341-1347).

Γενικά, στήν συζήτηση πού ἔγινε μεταξύ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῶν ἄλλων φιλοσοφούντων ἀντιησυχαστῶν θεολόγων φανερώθηκαν μερικές ἀλήθειες πού εἶναι κοινό κτῆμα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας. Θά μνημονεύσω μερικές ἀπό τίς ἀλήθειες αὐτές.

Ἡ πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἔχει οὐσία καί ἐνέργεια. Κάθε οὐσία φανερώνεται διά τῆς ἐνεργείας της, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν οὐσία. Ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη καί ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη. Τά Τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος μετέχουν τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς μετέχουμε τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀποστέλλει τήν ἐνέργειά Του στήν κτίση, ὅπως ὁ ἥλιος στέλλει τήν ἐνέργειά του στόν κόσμο. Ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ λαμβάνει διάφορα ὀνόματα, ἀνάλογα μέ τά ἀποτελέσματα πού δημιουργεῖ, δηλαδή λέγεται οὐσιοποιός, ζωοποιός, σοφοποιός, ὅπως ἐπίσης χαρακτηρίζεται καθαρτική, φωτιστική, θεοποιός ἐνέργεια. Ὅλη ἡ κτίση μετέχει ἀναλόγως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅσοι εἶναι καθαροί στήν καρδιά ἔχουν τήν δυνατότητα νά δοῦν τόν Θεό ὡς Φῶς. Ἄλλο εἶναι τό αἰσθητό φῶς πού βλέπει κανείς μέ τήν αἴσθηση καί ἄλλο εἶναι τό Φῶς τοῦ Θεοῦ πού εἶναι πάνω ἀπό κάθε αἴσθηση, τό ὁποῖο βλέπει ὁ καθαρός νοῦς μέ τήν αἴσθηση, ἀφοῦ καί τό σῶμα μεταλαμβάνει αὐτήν τήν ὑπέρ νοῦν καί ὑπέρ αἴσθηση ἐμπειρία. Τό Φῶς πού εἶδαν οἱ Μαθητές στό Ὄρος Θαβώρ εἶναι τό Φῶς τῆς θεότητος, καί εἶναι ἀνώτερο ἀπό τήν λογική γνώση τῶν φιλοσόφων.
Ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καρπός ἐμπειρίας, εἶναι ἀποτέλεσμα ὁράσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα στό Φῶς καί δέν εἶναι μιά λογική γνώση, ἀποτέλεσμα φιλοσοφικῆς γνώσης.
Ἡ τρίτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά δῆ κανείς τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, δηλαδή νά μετάσχη τῆς ἐνεργείας Του καί ὄχι τῆς οὐσίας Του, εἶναι ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ἡ νοερά καρδιακή προσευχή, ἡ συμμετοχή τοῦ σώματος στήν ἀσκητική ζωή, μέ τήν νηστεία, τήν ἄσκηση, τήν ἀγάπη καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη αὐτή ἡ ἀσκητική προσπάθεια, κατά τήν ὁποία ἐνεργεῖ ὁ Θεός καί συνεργεῖ ὁ ἄνθρωπος λέγεται ἱερός ἡσυχασμός. Αὐτό ἔζησαν οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες, αὐτό ἐδίδαξε ὁ Χριστός.

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ (1)



1. Τά κηρύγματά μας, ἀδελφοί χριστιανοί, ἀναφέρονται στά Δόγματα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Τά Δόγματα αὐτά, γιά τά ὁποῖα σᾶς μίλησα γενικά στό προηγούμενο κήρυγμά μου, εἶναι οἱ σωστές γραμμές, ἄς τό πῶ ἔτσι, σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες πρέπει νά βαδίζουμε, γιά νά ζοῦμε τόν Θεό μας, γιά νά πετύχουμε τήν σωτηρία μας. Μέ τά Δόγματα ἐκφράζεται ὅλη ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού λέγεται «Δογματική» διδασκαλία.  
Ἤθελα ὅμως ἀπό τήν ἀρχή νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί, μερικές γενικές ἀρχές, πού ἀποτελοῦν τήν βάση τῆς Ὀρθόδοξης Δογματικῆς διδασκαλίας. Ἡ πρώτη βάση εἶναι αὐτό πού εἴπαμε στό προηγούμενο κήρυγμά μας, ὅτι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν δημιουργοῦμε καινούργια Δόγματα, καινούργιες ἀλήθειες. Αὐτό τό κάνουν οἱ Παπικοί, πού τό σύστημά τους, σάν νά εἶναι μιά μηχανή, ὅλο καί παράγει καινούργια δόγματα, ὅπως τό δόγμα τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα. Ἐμεῖς στήν Ὀρθοδοξία κρατοῦμε τήν παραδοθεῖσα πίστη τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς νά προσθέτουμε οὔτε καί νά ἀφαιροῦμε τίποτε ἀπό αὐτήν. Γι᾽ αὐτό λοιπόν, ὡς πρώτη βάση θά ποῦμε τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, πού γράφει στήν ἀρχή τῆς Δογματικῆς του: «Ἐρῶ ἐμόν οὐδέν»! Δηλαδή, δέν θά πῶ, λέγει ὁ ἅγιος, τίποτε τό δικό μου. Καί λέγει στήν συνέχεια ὁ ἅγιος πατέρας ὅτι θά πεῖ «τά θείοις καί σοφοῖς ἀνδράσι λελεγμένα», ὅσα, δηλαδή, εἶπαν οἱ θεῖοι καί σοφοί ἅγιοι πατέρες.
2. Τό ἄλλο, πού σάν βάση πάλι θέλω νά πῶ, ἀδελφοί, εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Δογματική διδασκαλία μιλώντας γιά τόν Θεό κάνει διάκριση μεταξύ Οὐσίας καί Ἐνέργειας στόν Θεό. Τό Δόγμα αὐτό εἶναι πολύ σοβαρό καί σ᾽ αὐτό διαφέρουμε πάλι ἀπό τούς παπικούς, οἱ ὁποῖοι δέν κάνουν τήν διάκριση αὐτή στόν Θεό. Αὐτοί δέχονται τόν Θεό ὡς Οὐσία μόνο. Ἀλλά ἡ Οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀκατάληπτη καί ἀθέατη. Τότε, πῶς ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι οἱ καθαροί στήν καρδιά θά δοῦνε τόν Θεό (βλ. Ματθ. 5,8); Θά Τόν δοῦνε διά τῶν θείων Του Ἐνεργειῶν. Ἄν ὁ Θεός εἶναι Οὐσία μόνο, ὅπως δέχονται οἱ Καθολικοί, τότε, πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος; Ἀπό τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ; Τότε τά πάντα γύρω μας, καί οἱ πέτρες καί τά χορτάρια, εἶναι Θεός, ἄν ἔγιναν ἀπό τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι καταλήγουμε στόν «πανθεϊσμό», πού εἶναι «τό πάντων ἀτοπώτατον», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Βασικό λοιπόν τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας εἶναι ὅτι κάνει διάκριση Οὐσίας καί Ἐνέργειας στόν Θεό. Καί ἐνῶ μέ τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά ἔχουμε καμμία κοινωνία, ὅμως ἐρχόμαστε σέ κοινωνία μέ τόν Θεό διά τῶν θείων Του Ἐνεργειῶν. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μιλώντας γιά τόν Θεό ἔφερε τήν εἰκόνα τοῦ ἡλίου. Εἶναι πολύ ὡραία ἡ εἰκόνα αὐτή. Μέ τό καυτό τοῦ ἡλίου, τήν λάβα του, τήν οὐσία του, ἄς ποῦμε, δέν μποροῦμε νά ἔρθουμε σέ καμμία κοινωνία. Καήκαμε!... Ἀλλά, ἐνῶ δέν μποροῦμε νά ἔρθουμε σέ καμμία κοινωνία μέ τήν λάβα τοῦ ἡλίου, ὅμως ἔχουμε κοινωνία μέ τίς ἐνέργειές του, μέ τό φῶς του καί τήν θερμότητά του. Ἔτσι καί ἐμεῖς ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Θεό μέ τίς θεῖες Του Ἐνέργειες. Διά τῶν θείων Του Ἐνεργειῶν ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο καί κυβερνᾶ τόν κόσμο, καί μέ τίς θεῖες Του Ἐνέργειες πάλι ἁγιαζόμαστε καί σωζόμαστε. Ὁ Μέγας Βασίλειος, πατέρας τοῦ 4ου αἰ., ἔλεγε: «Ἡμεῖς ἐκ τῶν ἐνεργειῶν γνωρίζειν λέγομεν τόν Θεόν ἡμῶν, τῇ δέ οὐσίᾳ αὐτῇ προσεγγίζειν οὐχ ὑπισχνούμεθα. Αἱ μέν γάρ ἐνέργειαι αὐτοῦ πρός ἡμᾶς καταβαίνουσιν, ἡ δέ οὐσία αὐτοῦ μένει ἀπρόσιτος».

Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Σπήλαιο Αγίου Ιωάννη Ερημίτη στη Μαραθοκεφάλα (Χανιά)


Στη περιοχή Μαραθοκεφάλα στη Σπηλιά Κισάμου, 25 χλμ δυτικά της πόλης των Χανίων και μόλις 3 χλμ από το Κολυμπάρι, σε μια όμορφη βουνοκορφή, βρίσκεται το περίφημο ιστορικό σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του Ερημίτη ή Ξένου, στο οποίο κατά την παράδοση έζησε ο 
DSC_1298
άγιος αυτός που περιηγήθηκε στην Κρήτη και ουσιαστικά ίδρυσε την πλούσια ασκητική παράδοση του νησιού. Μέσα στο σπήλαιο υπάρχει ναός του 15ου αιώνα και θεμέλια παλιών κελιών που χρονολογούνται κατά τον 17ο – 18ο αιώνα.
DSC_1299
Στο χώρο βρέθηκε μαρμάρινη κεφαλή βωμού (φυλάσσεται στο μουσείο της ενορίας) και μια μαρμάρινη κεφαλή παιδιού και πιστεύεται ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε, πιθανά, ως χώρος λατρείας από τους προ χριστιανικούς χρόνους.
DSC_1300
Στα αριστερά του σπηλαίου βρίσκεται η κρύπτη που ο Άγιος Ιωάννης αναγκαζόταν να κρύβεται από τις συχνές επισκέψεις των βοσκών και των γεωργών. Κοντά υπάρχει ένας μικρός χώρος που κατά την παράδοση είχε χρησιμοποιηθεί ως κρυφό σχολειό. Δίπλα στο ναό, από μια σχισμή του βράχου, χειμώνα-καλοκαίρι, στάζει αργά αργά νερό, το «αγίασμα του Αγίου» όπως αναφέρεται από τους πιστούς, το οποίο αποθηκεύεται σε μια μικρή δεξαμενή για να το παίρνουν οι πιστοί.
DSC_1301
Στις 6-7 Οκτωβρίου γίνεται το πανηγύρι του Αγίου Ιωάννου του Ερημίτη και στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων, γίνεται η αναπαράσταση της Γεννήσεως του Χριστού με αληθινή φάτνη, γεγονός που καλύπτεται κάθε χρόνο από τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία της Ελλάδας.

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

Τα ελληνικά χειρόγραφα της ερήμου!..

 

Τα ελληνικά χειρόγραφα της ερήμου!..

Διαβάστε, για παράδειγμα, πως τον Μάρτιο του 1837 ο Βρετανός ιστοριοδίφης Ρόμπερτ Κέρζον κατέβηκε τη στενή σκάλα που οδηγεί στο κελάρι ενός μοναστηρίου στην έρημο της Αιγύπτου. Τι βρήκε, όμως, μέσα; Ανάμεσα στα χειρόγραφα που ανακάλυψε περιλαμβάνονταν προσευχητάρια του 4ου και του 5ου μ.Χ. αιώνα, συναξάρια αγίων, θεολογικά συγγράμματα, ακόμη και παλίμψηστα, ενώ ένα απ' αυτά τα ιερά κείμενα είχαν γραφτεί πάνω στην Ιλιάδα του Ομήρου!
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το ξηρό κλίμα της ερήμου βοήθησε στη συντήρηση των σελίδων των παπύρων, όπως ο παραπάνω, εδώ και 1.600 χρόνια!.. Η έρημος φαίνεται ότι κρύβει πολλούς ακόμη αρχαιοελληνικούς (ή μη) πνευματικούς θησαυρούς!..
Για τον περίφημο «Θησαυρό του Κέρζον», που έχει άμεση σχέση με τα ελληνικά χειρόγραφα, είδε το φως ένα δημοσίευμα της εφημερίδος «Η Χώρα» το Πάσχα του 2002.Επειδή τα στοιχεία που αποκαλύπτει το δημοσίευμα είναι πολύ ενδιαφέροντα, αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε τι ακριβώς λέγει:
Οδηγημένος από τον τυφλό ηγούμενο και κάποιους μοναχούς βρέθηκε ανάμεσα σε τεράστια πιθάρια λαδιού. Πίστευε ότι δεν θα έβρισκε άλλα χριστιανικά χειρόγραφα μέσα σ' αυτό το κοπτικό μοναστήρι του Ντέιρ ελ Σούριαν, όπως είχε κάνει αλλού. Συνέχισε όμως τις προσπάθειές του και δικαιώθηκε.
Μέσα σε μια αραχνιασμένη κρύπτη πίσω απ' τα πιθάρια ανακάλυψε έναν καλυμμένο από παχύ στρώμα σκόνης θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας: πανάρχαιοι πάπυροι και περγαμηνές γραμμένες στην αρχαία συριακή, που είχαν μεταφέρει στο μοναστήρι τον 8ο μ.Χ. αιώνα μοναχοί, όταν εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους στη Συρία και τη Βαγδάτη λόγω των σκληρών θρησκευτικών διωγμών.

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ. 16/05/2017

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά.

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά.


Με το οδοιπορικό στην Αίγυπτο που ολοκληρώθηκε σήμερα και θα δημοσιευθεί σε λίγες ημέρες στα «Χανιώτικα νέα», επισκεφτήκαμε τη θρησκευτική μα και ιστορική περιοχή όπου στέκει αγέρωχο το άλλοτε φρούριο του Ιουστινιανού, κτισμένο σε μια απόκρημνη πετρώδη πλαγιά του Ιερού Όρους Σινά, ως ανεξάντλητος φάρος της Ορθοδοξίας συνεχίζοντας ν’ ακτινοβολεί στην Οικουμένη έχοντας τον σεβασμό του Αραβικού κόσμου.


Στο αρχονταρίκι του μοναστηριού ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δαμιανός μαζί με άλλους πατέρες 

Η ώρα του κεριού, για την οικογένεια, συγγενείς, χωριανούς, γείτονες και φίλους


 Ο μοναχός π. Γρηγόριος και η γατούλα


 Καθαρισμός και άναμμα των καντηλιών από μοναχό



Ορισμένες πολεμίστρες στα τείχη του μοναστηριού και άλλοι χώροι του άλλοτε απόρθητου φρουρίου







Εσωτερικές όψεις του Ιερού Ναού της Αγίας Αικατερίνης με τους μοναχούς και τον αρχιεπίσκοπο κ. Δαμιανό


Στιγμιότυπα από την ξενάγηση μας με τον μοναχό π. Γρηγόριο  στην ιστορική βιβλιοθήκη



Η τραπεζαρία των μοναχών




 Εξωτερική όψη της Ιεράς Μονής από το μονοπάτι για την σκήτη του πατέρα Μωυσή


 Οι καμήλες των Βεδουϊνων έξω από το Μοναστήρι μεταφέρουν για βόλτα τους επισκέπτες στα μονοπάτια της περιοχής





 Ο γέροντας Μωυσής και η περιοχή της σκήτης η οποία έχει μετατραπεί σ’ έναν αληθινό παράδεισο





 Γυναίκες Βεδουίνες σε ώρα εργασίας κεντήματος στα εργαστήρια του χωριού τους



 Ένα κέρασμα στα μικρά παιδιά με καραμέλες και μαντζούνια


 Το μικρό πούλμαν και ο Μοχάμεντ που συνεργάζεται με την Μονή μεταφέρει ευχάριστα με τον καλό του χαρακτήρα, τον κόσμο από και προς το μοναστήρι από το αεροδρόμιο του Καϊρου




 Η τραπεζαρία, το μαγειρείο, το καφενείο και ο ξενώνας που εξυπηρετούν τους επισκέπτες στη Μονή. Ανάμεσα στο προσωπικό η Αθηνά Μυλωνάκη




 Στιγμιότυπα από το Αλ Χαλίλι στο Κάιρο



Όψη με κεντρικό δρόμο του Καίρου μια τεράστια μεγαλούπολη δύο… ταχυτήτων με πλούσιες και φτωχές συνοικίες. Το κυκλοφορικό πρόβλημα, βέβαια, είναι μεγάλο αφού δεν υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες. Παρά ταύτα, δεν συμβαίνουν πολλά ατυχήματα επειδή όλοι, οδηγοί και πεζοί προσέχουν…

Στο ξενοδοχείο του Καΐρου



 Από την προσγείωση μας στον αερολιμένα στο Κάιρο


ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ

Η ορθοδοξία στον Αραβικό κόσμο

Ρεπορτάζ: Γιάννης Η. Κάκανος

www.yanniskakanos.gr

 

Την ευκαιρία να περιηγηθούμε στα μονοπάτια της Ορθοδοξίας στον Αραβικό κόσμο, είχαμε, συνοδεύοντας τον Παγκρήτιο Φιλανθρωπικό Σύλλογο “Η Ελπίς”, σε μια αποστολή του να μεταφέρει είδη πρώτης ανάγκης στη Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά.

Στο Θεοβάδιστο Όρος, συλλέξαμε ιστορικά στοιχεία και καταγράψαμε αφηγήσεις μοναχών και του Αρχιεπισκόπου Σινά, και βρεθήκαμε στο επιβλητικό άλλοτε φρούριο του Ιουστινιανού, κτισμένο σε μια απόκρημνη πετρώδη πλαγιά του Αγιασμένου Όρους Σινά, που στέκει αγέρωχο ως αείφωτος φάρος της Ορθοδοξίας, συνεχίζοντας έτσι ν’ ακτινοβολεί στην Οικουμένη.

Στο οδοιπορικό μας συναντήσαμε οικογένειες Βεδουίνων ή τσιγγάνων της ερήμου, όπως τους αποκαλούν, μιας φυλής από παλιά που μένει γύρω από το μοναστήρι παρέχοντας προστασία και υπηρεσίες, ασχέτως πως τα μέλη της είναι μουσουλμάνοι. Το ταξίδι άρχισε από τη Σούδα για τον Πειραιά στις 15 Μαρτίου και στη συνέχεια με απογευματινή πτήση, διάρκειας 1 ώρας και 40 λεπτών από τον Διεθνή Αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος», φτάσαμε στο Κάιρο.  Από εκεί διανύσαμε οδικώς 450 χιλιόμετρα περίπου μέχρι την ευλογημένη περιοχή του Αγιασμένου Όρους και του ομώνυμου μοναστηριού με την Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Αγία Αικατερίνη.

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ

Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία της Ιεράς Μονής τα πληροφορηθήκαμε δια στόματος του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθω κ. Δαμιανού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι: «Η Ιερά Μονή Σινά είναι ένα ορθόδοξο μοναστικό κέντρο με αδιάκοπο πνευματική ζωή δεκατεσσάρων αιώνων. Είναι κτισμένη από τον 6ον αιώνα εις το κέντρο της ερήμου, χερσονήσου του Σινά, διατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της από την εποχή του Ιουστινιανού (527-565 μΧ.). Αξίζει και πρέπει να επισημαίνουμε ότι ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής του Ισλάμ, οι Άραβες Χαλίφαι, οι Τούρκοι Σουλτάνοι και ο Ναπολέων έθεσαν τη Μονή υπό την προστασία τους και τη διεφύλαξαν από βανδαλισμούς. Ο σεβασμός αυτός συνεχίζεται μέσα στον Αραβικό κόσμο, αιτία που κάνει το Σινά να παραμένει από τα σπουδαιότερα σταυροδρόμια του κόσμου ενώ είναι σημείο συναντήσεως δύο ηπείρων και διαχωριστική γραμμή δύο θαλασσών. Εκ πρώτης όψεως το Σινά φαίνεται δυσπρόσιτο, γεμάτο άγονα και βραχώδη όρη. Η γη είναι ακατάλληλη για καλλιέργεια και οι βροχές πολύ λίγες. Κάνει ακόμη πολύ ζέστη την ημέρα και πολύ κρύο τη νύκτα… Η Σιναϊτική βιβλιοθήκη μας είναι γνωστή ανά τον κόσμο και περιλαμβάνει μια σημαντικότατη συλλογή χειρογράφων, μερικών παπύρων, εντύπων και αρχειακού υλικού. Εκτός από τον πραγματικά εντυπωσιακό αριθμό των χειρόγραφων κωδίκων που σώζονται, η συλλογή είναι γνωστή για τη μοναδική ποικιλία των γλωσσών που αντιπροσωπεύονται σε αυτά και των διαφόρων τύπων γραφής που απαντιούνται. Εκτός από τα εθνικά χειρόγραφα που αποτελούν την πλειοψηφία, στη βιβλιοθήκη υπάρχουν και αραβικά, συριακά, γεωργιανά, ισλαμικά, αρμενικά, λατινικά, περσικά, πολωνικά, αιθιοπικά και πολλά άλλα. Όλα εκφράζουν την πολυκύμαντη πορεία της Μονής κατά τον μακρύ βίο της και την πολύμορφη πνευματική δραστηριότητά της και σε άλλα Έθνη όπου η Μονή διατηρούσε ακμάζοντα μετόχια». Κάπου εκεί ο Αρχιεπίσκοπος μας άφησε για να πάει στον Εσπερινό, ευχαριστώντας τα “X.N.” για την αποστολή αυτή όπως και τον Σύλλογο “Η Ελπίς” «που είναι κοντά μας τόσα χρόνια…»

 

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΩΥΣΗ  

Ο Γέροντας Μωυσής, μοναχός, είναι ασκητής του Σινά και μένει σε σκήτη που ο ίδιος έφτιαξε σκαλίζοντας βράχο σε υψόμετρο 1700 μέτρα έχοντας μετατρέψει ταυτόχρονα με την πολυετή παρουσία του στο Αγιασμένο Όρος, την γύρω από τη σκήτη πετρώδη απόκρημνη πλαγιά σ’ έναν μικρό παράδεισο με νερό που βρήκε από επτά διαφορετικές πηγές σκάβοντας τους βράχους. Τον επισκεφθήκαμε δύο φορές ανηφορίζοντας το γραφικό μονοπάτι, ένα χιλιόμετρο παραπάνω από την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, επειδή την πρώτη μέρα… ψηνόταν από πυρετό. Πήραμε την ευλογία του και ρωτώντας τον μάθαμε λίγα από την πολυκύμαντη διακονία του στην Μονή και τους άστεγους κατοίκους της φυλής των Βεδουϊνων που κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές πέριξ και κοντά με τη Μονή. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει, τίποτα δεν θυμίζει το παρελθόν αφού πλέον όλη η φυλή απέκτησε στέγη και σύντομα ολοκληρώνεται κοντά στο μοναστήρι ένα καινούργιο χωριό με την ονομασία Αγία Αικατερίνη. Σε αυτό το χωριό κτίζονται και τουριστικά καταλύματα από επιχειρηματίες της Αιγύπτου για να μπορούν να διανυκτερεύσει πολύ μεγάλος αριθμός από επισκέπτες ή οι προσκυνητές, ενώ στον χώρο της Μονής, λειτουργεί ξενώνας 50 δωματίων, εστιατόριο και καφενείο.

ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟ

“Το έργο δεν το κάνουμε εμείς, το έργο το κάνει ο Θεός και κάθε τι που υπάρχει ή γίνεται είναι δικό Του”, μας είπε με γλυκιά φωνή, γεμάτη αγάπη ο γέροντας καλωσορίζοντας μας. Στη συνέχεια, απαντώντας στα ερωτήματα που του θέσαμε, είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής: “Γεννήθηκα το 1938 στο Ηράκλειο και σε ηλικία 12 ετών η οικογένεια μου μετοίκησε στην Αθήνα. Σε ηλικία 48 ετών, μου άνοιξε ο Θεός δρόμο για να γίνω μοναχός και ήρθα εδώ στο Σινά όπου κι έγινε η κουρά μου από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Σινά κ. Δαμιανό. Στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι κατοικούσαν οι Βεδουϊνοι, τους οποίους όλοι οι μοναχοί αγαπάμε και προσφέρουμε ό,τι και όπως μπορούμε τη διακονία μας. Με τη φυλή αυτή ζούμε μαζί τόσους αιώνες, άσχετα αν εξισλαμίσθηκαν. Η φυλή αυτή προέρχεται από 200 σε αριθμό χριστιανούς που έφερε εδώ ο Ιουστινιανός τον 6ο αιώνα για να κτίσει το μοναστήρι. Τον έβδομο αιώνα που έγινε αραβική κατάκτηση και η φυλή αυτή εξισλαμίσθηκε διά της βίας, απομακρύνθηκαν από κοντά μας, αλλά εξακολουθούσαν να μας βοηθούν. Κι εμείς πάλι από την πλευρά μας να χρησιμοποιούμε πολλούς από αυτούς ως βοηθητικό προσωπικό. Σήμερα όλοι οι Βεδουίνοι ζουν καλά σε σχέση με παλιά. Τους φτιάξαμε στέγη κοντά με το μοναστήρι και σύντομα ολοκληρώνεται το νέο χωριό. Τους βοηθήσαμε ακόμα, αγοράζοντας τους υλικοτεχνικά μέσα να δημιουργηθούν πολλά εργαστήρια για να εργάζονται οι γυναίκες τους και τα προϊόντα να τα πωλούν στους επισκέπτες. Από φέτος θα λειτουργεί με πολλές πτήσεις και το νέο μας αεροδρόμιο εδώ στην περιοχή του Σινά το οποίο απέχει από τη Μονή 45 χιλιόμετρα. Ευελπιστούμε ότι οι επισκέπτες στη Μονή θα είναι περισσότεροι κι έτσι αυτό το νέο χωριό και τα σπίτια που έχουν σημαντικές ελλείψεις θα βελτιωθούν”.

Πολύτιμη η προσφορά από τον Φιλανθρωπικό Σύλλογο «Η Ελπίς»

Για πολλούς παραμένει άγνωστη η πολύπτυχη κοινωνική προσφορά εντός και εκτός Ελλάδας, που διαδραματίζει ο παραπάνω Παγκρήτιος Φιλανθρωπικός Σύλλογος, με έδρα τα Χανιά, ο οποίος έχει μέλη από όλη την Ελλάδα.    Για τη δράση του Συλλόγου στην Ιερά Μονή Σινά και τους φτωχούς Βεδουίνους, απάντησε στα ερωτήματά μας η πρόεδρος του Συλλόγου Αθηνά Μυλωνάκη, τονίζοντας ότι: “ Στην Αγία Αικατερίνη πήγαινα και πριν το 2000 που ιδρύθηκε ο Σύλλογος μας και γνώριζα τις ανάγκες των μοναχών και της τοπικής κοινωνίας με τη φυλή των Βεδουίνων των τσιγγάνων της ερήμου, τους οποίους πρόλαβα να ζουν μέσα σε σπηλιές κοντά στο μοναστήρι. Με την ίδρυση του Συλλόγου, στα άμεσα σχέδια μας, εντάχθηκε και η Μονή Σινά. Το έργο των μοναχών ήθελε και θέλει πάντοτε στήριξη. Με τον γέροντα Μωυσή έχουμε μια θαυμάσια συνεργασία και είναι ευλογία οι δράσεις του στην φτωχή κοινωνία των Βεδουϊνων. Ο πατέρας Μωυσής πούλησε όλη την περιουσία του και με αυτή αγόρασε καμήλες, εργαλεία ραπτικής κι έκτισε τα πρώτα σπίτια που στεγάστηκαν αυτές οι οικογένειες. Οι αποστολές μας στο Σινά έφεραν μεγάλη ανακούφιση στους μοναχούς και στον τοπικό πληθυσμό με τα πράγματα, τρόφιμα, ένδυση και φάρμακα, που μεταφέρουμε κάθε φορά, όλα δωρεάν Χανιωτών επιχειρηματιών. Στις προσπάθειες μας έχουμε  τη συμπαράσταση και των “ Γιατρών του κόσμου”. Στόχοι μας τώρα για το άμεσο μέλλον, είναι να επανδρώσουμε το ιατρείο της Μονής με μόνιμο γιατρό και με φάρμακα για  την κάθε περίσταση καθώς επίσης να διοργανώνουμε μικρές εκδρομές με επισκέψεις στην Αίγυπτο έχοντας προορισμό την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης, μέσω Καϊρου στην αρχή. Το Κάιρο είναι μια μεγαλούπολη με πολλές ομορφιές και μεγάλη ιστορία. Μια από τις σημαντικές συνοικίες της είναι και το Αλ Χαλίλι με την παραδοσιακή αγορά του που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των ξένων επισκεπτών”.