Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη

 

Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Πρῶτα δοκιμάζει μέ πειρασμούς ὁ Θεός, ὕστερα δείχνει τό χάρισμα» ( Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Δ΄ Μέρος

“Γι᾿ αὐτή τήν πνευματική χαρά πού δίνει ὁ Χριστός σέ ὅσους τόν ἀγαποῦνε καί πού βγαίνει ἀπό τή θλίψη, γράψανε πολλά καί θαυμαστά οἱ Ἅγιοι Θεοφόροι Πατέρες:
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος τήν λέγει, ὅτι εἶναι: «Τό Χαροποιόν πένθος, καί ἡ Χαρμολύπη».(4)

“Πένθος γιά τόν Θεό, λέγει, εἶναι τό νἆναι σκυθρωπή ἡ ψυχή σου, κι᾿ ἡ καρδιά σου νά ποθεῖ νά πικραίνεται, καί νά ἀποζητᾶ ὁλοένα αὐτό πού διψᾶ, κι᾿ ἐπειδή δέν τό βρίσκει, νά τό κυνηγᾶ μέ πόνο καί νά τρέχει ξοπίσω του κλαίγοντας ἀπαρηγόρητα”.

“Βάστα γερά τή «μακάρια τοῦ τη χαρμολύπη καί τήν ἁγιασμένη κατάνυξη», καί μήν πάψεις νά τήν ἐργάζεσαι μέσα σου, ὡς πού νά σέ κάνει νά ὑψωθεῖς ἀπό τοῦτον τόν κόσμο, καί νά σέ παραστήσει καθαρόν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό!!!

Ὅποιος πορεύεται ἀδιάκοπα μέ θλίψη, αὐτός «γιορτάζει ἀκατάπαυστα»· καί ὅποιος ὁλοένα διασκεδάζει, αὐτός μέλλεται νά ἀπολάψει θλίψη αἰώνια.

Ἐγώ λογιάζοντας τί λογῆς εἶναι τούτη ἡ «θλιμμένη κ α τ ά ν υ ξ η», ἀπορῶ· πῶς γίνεται, κάποιο πράγμα πού λέγεται κλάψιμο καί λύπη, νά ἔχει μέσα του τή χαρά καί τήν εὐφροσύνη περιμπλεγμένα συναμεταξύ τους σάν τό μέλι μέ τό κερί…!!!

Αὐτή ἡ οὐράνια παρηγοριά εἶναι κάποια ἀνακούφιση καί θεϊκή ξαλάφρωση πού παρηγοράει τήν πονεμένη καί λυπημένη ψυχή, ὁπού θλίβεται γιατί χωρίσθηκε ἀπό τόν Θεό γιά τίς ἁμαρτίες της.

Αὐτή ἡ βοήθεια εἶναι μία θεϊκή ἐνέργεια πού ξανανιώνει καί καινουργιεύει τίς δυνάμεις τῆς ψυχῆς ὁπού κατέπεσε στήν πίκρα καί στή σκληρή λύπη, καί στέκεται κατα-φαρμακωμένη ἀπό τήν ἀμέτρητη πίκρα της, ἀπελπισμένη ἀπό τίς ἁμαρτίες της.

Καί τούτη ἡ χαριτωμένη βοήθεια ἀλλάζει τά πονεμένα δάκρυά της σέ κάποια παρηγοριά θαυμαστή κι᾿ ἀνακουφιστική”.

«Κανένα πράγμα δέν ταιριάζει μέ τήν ταπεινοφροσύνη, ὅσο αὐτό τό χριστιανικό πένθος, τό Χαροποιόν πένθος».

Ὅποια ἐνάρετη ζωή κι ἄν κάνουμε, ἄν δέν ἔχουμε καρδιά θλιμμένη καί πονεμένη, γιά μάταιη κι᾿ ἀδιαφόρετη λογαριάζεται.

Τοῦτο τό βλογημένο καί θεάρεστο κλάψιμο εἶναι μία λύπη ἀλησμόνητη τῆς ψυχῆς, μιά «ὄρεξη» πονεμένη τῆς καρδιᾶς, πού ζητᾶ μέ δάκρυα καί μέ μεγάλο πόθο τόν Θεό”.

Κι᾿ ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος λέγει: «Σάν λυτρωθεῖ ἡ ψυχή ἀπό τούς ἐχθρούς της, καί σάν περάσει μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ τήν πονηρή θάλασσα,

καί βλέπει μπροστά της τούς ἐχθρούς της νά χάνουνται, στούς ὁποίους ἤτανε πρωτήτερα δούλα, ἀναγαλλιάζει μέ μία χαρά ἀνεκλάλητη καί δοξασμένη!

Γιατί παρηγοριέται ἀπό τόν Θεό καί ξεκουράζεται στόν Κύριο!

Τότε τό Πνεῦμα πού ἔλαβε, τραγουδᾶ κάποιο καινούργιο τραγούδι μέ τό τύμπανο, ἤγουν μέ τό σῶμα, καί μέ τῆς κιθάρας, ἤγουν τῆς ψυχῆς, τίς λογικές κόρδες καί τούς λεπτότατους λογισμούς, καί μέ τό δοξάρι τῆς Θείας Χάρης, καί ψέλνει ὕμνους στόν Ζωοδότη Χριστό».

“Σέ τοῦτο οἱ (Ὀρθόδοξοι) Χριστιανοί εἶναι διαφορετικοί ἀπό ὅλο τό γένος τῶν ἀνθρώπων, καί μεγάλη ἀπόσταση ὑπάρχει ἀνάμεσά τους, γιατί ἔχουνε τόν νοῦ τους καί τή διάνοιά τους στό «οὐράνιο φρόνημα».

Καί καθρεφτίζουνε μέσα τους τά αἰώνια ἀγαθά, ἐπειδής ἔχουνε τό Ἅγιον Πνεῦμα· γιατί γεννηθήκανε ἄνωθεν κι᾿ ἀξιωθήκανε νά γίνουνε τέκνα τοῦ Θεοῦ μέ ἀλήθεια καί μέ δύναμη.

Καί κατασταθήκανε σταθεροί καί στέρεοι κι᾿ ἀσάλευτοι κι᾿ ἀναπαυμένοι ὕστερα ἀπό πολλούς ἀγῶνες καί κόπους, χωρίς νά ταράζονται πιά ἀπό ἄστατους καί μάταιους λογισμούς.

Σ᾿ αὐτό εἶναι πιό μεγάλοι καί πιό καλοί ἀπό τόν κόσμο, ἐπειδής ἔχουνε τό νοῦ τους καί τό φρόνημα τῆς ψυχῆς τους στήν εἰρήνη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί στήν ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”.

Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος γράφει γι᾿ αὐτά τά βλογημένα δάκρυα: «Ἄν δέν φτάξεις στά δάκρυα, μήν νομίσεις πώς ἔφταξες κάπου στή διαγωγή σου καί στήν πολιτεία σου, γιατί ὡς τά τότε, τόν κόσμο ὑπηρετοῦνε οἱ κρυφοί διαλογισμοί σου, δηλαδή μέ τόν ἔξω ἄνθρωπο κάνεις τό ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Ἐνῶ ὁ μέσα ἄνθρωπος εἶναι ἀκόμα ἄκαρπος· ἐπειδή ὁ καρπός του ἔρχεται ἀπό τά δάκρυα… !!!

Γιατί σάν φτάξεις στή χώρα τους, τότε νά ξέρεις πώς βγῆκε ἡ διάνοιά σου ἀπό τή φυλακή τούτου τοῦ κόσμου κι᾿ ἔβαλε τό πόδι της στή στράτα τοῦ καινούργιου κόσμου, κι᾿ ἄρχισε νά μυρίζει ἐκεῖνον τόν καινούργιον ἀέρα τόν θαυμαστόν.

Καί τότε ἀρχίζουνε νά τρέχουνε τά δάκρυα, ἐπειδή κοντεύει νά γεννηθεῖ τότε τό πνευματικό νήπιο. Γιατί ἡ χάρη, πού εἶναι ἡ μητέρα ὅλων, βιάζεται νά γεννήσει στήν ψυχή κάποιον Θεϊκό τύπο μυστικά στό φῶς τῆς μέλλουσας ζωῆς.

Καί σάν φτάξει ἡ ὥρα νά γεννηθεῖ, τότες ὁ νοῦς ἀρχίζει νά κινιέται σέ κάποια πράγματα τοῦ κόσμου, ὅπως ἡ ἀναπνοή πού παίρνει τό ἀγέννητο μωρό μέσα στήν κοιλιά καί θρέφεται.

Κι’ ἐπειδή δέ μπορεῖ νά βαστάξει σέ κάποιο πράγμα πού δέν εἶναι συνηθισμένο, ἄξαφνα ἀρχίζει νά σαλεύει τό κορμί του σάν νά θέλει νά κλάψει μ᾿ ἕνα κλάψιμο ἀνακατεμένο μέ τή γλυκύτητα τοῦ μελιοῦ.

Κι᾿ ὅσο θρέφεται τό μέσα βρέφος, τόσο περισσότερα δάκρυα ἔρχουνται».

Κι᾿ ἀλλοῦ γράφει ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὅτι: «Πρῶτα δοκιμάζει μέ πειρασμούς ὁ Θεός, ὕστερα δείχνει τό χάρισμα.

Γι’ αὐτό λοιπόν, ἄς ἀκούσουμε μέ προσοχή τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει αὐτό τό σημαντικότατο λόγο:“Βάστα γερά τή «μακάρια τοῦ τη χαρμολύπη καί τήν ἁγιασμένη κατάνυξη», καί μήν πάψεις νά τήν ἐργάζεσαι μέσα σου, ὡς πού νά σέ κάνει νά ὑψωθεῖς ἀπό τοῦτον τόν κόσμο, καί νά σέ παραστήσει κ α θ α ρ ό ν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό!!!

Δόξα στόν Δεσπότη Κύριο Ἰησοῦ Χριστό πού μᾶς δίνει τήν ὑγεία μας μέ γιατρικά στυφά… !!!».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!