Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός – Προφητείες

 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός – Προφητείες
1. «Αυτό μια μέρα θα γίνη Ρωμαίικο και καλότυχος όποιος ζήση σε κείνο το βασίλειο».
2. «Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θα σώσης όταν έλθουν τα χαλεπά χρόνια!».
3. «Καλότυχοι σεις, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τα ψηλά βουνά, διότι αυτά θα σας φυλάξουν από πολλά δεινά. Θα ακούτε και δεν θα βλέπετε τον κίνδυνο. Τρεις ώρες ή τρεις μέρες θα υποφέρετε».
4. «Το ποθούμενο θα γίνη στην Τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας».
5. «Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστι σας, όπως θα κάμουν οι άλλοι».
6. «Σας λυπάμαι για την περηφάνεια, οπού έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήση. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφήτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους».

7. «Θάρθουν οι κόκκινοι σκούφοι (106) κι’ ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια, και κατόπιν θα γίνη Ρωμαίικο».
8. «Τα όρια του Ρωμαίικου θάναι η Βωβούσα (ο ποταμός Αωός)».
9. «Εκείθε θάρθη το Ρωμαίικο».

10. «Τα βάσανα είναι ακόμη πολλά. Θυμηθήτε τα λόγια μου · προσεύχεσθε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά. Έως ότου να κλείση αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θάναι σκλαβωμένο και δυστυχισμένο».

Η Έβδομη Ζ' Οικουμενική Σύνοδος

 

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος

Γραπτὸ Κήρυγμα: Κυριακή 13 Αὐγούστου -

Ἡ Ἕβδομη (Ζ΄) Οἰκουμενική Σύνοδος

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μιλώντας κάποτε στούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, τούς εἶπε ὅτι γνωρίζει καλά ὅτι μετά τήν ἀναχώρησή του θά εἰσβάλλουν ἀνάμεσά τους ἄγριοι λύκοι, οἱ ὁποῖοι δέν θά λυπηθοῦν τό ποίμνιο, καί ἔτσι ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας θά βγοῦν ἄνθρωποι πού θά μιλοῦν διεστραμμένα γιά νά ἀποσπάσουν τούς μαθητές καί νά τούς ἔχουν μαζί τους (Πρ. κ΄, 29-30).

Αὐτό φάνηκε σέ ὅλους τούς αἰῶνες στήν ἱστορία καί τόν βίο τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι κατέληξαν σέ ἀντορθόδοξες διδασκαλίες καί δημιούργησαν προβλήματα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ διάβολος πάντοτε πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία, μισεῖ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί θέλει νά ἀλλοιώση τήν διδασκαλία Του. Μέσα ἀπό τήν προοπτική αὐτήν πρέπει νά βλέπη κανείς τίς αἱρέσεις.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ αἱρετικοί χρησιμοποιοῦσαν τήν φιλοσοφία καί τόν στοχασμό γιά τά θεολογικά θέματα, ἀλλά τό πρόβλημα εἶναι ὅτι δέν εἶχαν καθαρή καρδιά μέσα στήν ὁποία ἐνεργεῖ ὁ Θεός, κατά τόν μακαρισμό τοῦ Χριστοῦ: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. ε΄, 8), ὁπότε μέσα ἀπό ἀκάθαρτη καρδιά ἐνεργοῦν οἱ δαίμονες. Ἔτσι, στό τέλος ἡ αἵρεση εἶναι δαιμονική ἐνέργεια.

Τόν 8ο αἰώνα μ.Χ. ἐμφανίσθηκε μιά ἄλλη αἵρεση, ἡ λεγομένη εἰκονομαχία, ἡ ὁποία στρεφόταν ἐναντίον τῆς ἁγιογραφήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Οἱ Χριστιανοί ἁγιογραφοῦσαν τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων καί τίς ἀσπάζονταν, ζητώντας τήν Χάρη ἀπό τόν Χριστό. Ὅμως, οἱ Νεστοριανοί, οἱ Παυλικιανοί, οἱ Μονοφυσίτες ἀπέρριπταν τήν προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, γιατί εἶχαν πρόβλημα μέ τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ, γιά τούς δικούς του ὁ καθένας λόγους.

Ἔτσι, ὁ Αὐτοκράτωρ Λέων ὁ Γ΄ ὁ Ἴσαυρος ἐξέδωσε τό 726 καί τό 730 μ.Χ. δύο διατάγματα ἐναντίον τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί ἀπαγόρευσε τήν προσκύνησή τους. Αὐτό ἔκανε ἀργότερα καί ὁ Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος Κοπρώνυμος. Ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἀποφάσεων ἀγωνίσθηκαν οἱ ὀρθόδοξοι Πατέρες, γιατί γνώριζαν ἀπό τήν πείρα τους γιά τήν μεγάλη δύναμη τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων, πού εἰκονογραφοῦνται, καί τήν ἀξία τῶν εἰκόνων.

Ἡ ὀρθόδοξη εἰκόνα διδάσκει τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ δέ ἄρνηση τῆς τιμητικῆς προσκυνήσεως τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, στήν πραγματικότητα εἶναι ἄρνηση τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. Ἀκόμη, οἱ ἅγιοι εἰκονίζονται καί τιμῶνται, διότι εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί μέσα τους ἔχουν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Τό ἔτος 787 μ.Χ. συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη ἡ Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενική Σύνοδος, μέ ἀπόφαση τῆς Αὐτοκράτειρας Εἰρήνης τῆς Ἀθηναίας καί τοῦ υἱοῦ της Κωνσταντίνου, στήν ὁποία προήδρευσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος. Ἡ Σύνοδος αὐτή ἀκύρωσε τήν εἰκονομαχική Σύνοδο πού ἔγινε τό 754 μ.Χ. ἐπί Κωνσταντίνου Κοπρωνύμου, ἀναθεμάτισε τούς αἱρετικούς εἰκονομάχους καί κατοχύρωσε τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τίς ἱερές εἰκόνες.

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: Η Όγδοη Η' Οικουμενική Σύνοδος

 

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος

Κυριακή 20 Αὐγούστου

Ἡ Ὄγδοη (Η') Οἰκουμενική Σύνοδος

Ὁ 8ος αἰώνας μ.Χ., ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἦταν ἕνας δύσκολος αἰώνας ἀπό πλευρᾶς τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑνός μέν γιατί ἀρχίζει νά ἀποχωρίζεται τό δυτικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τό ἀνατολικό τμῆμα της, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιατί φαίνεται καθαρά ἡ ἀλλοίωση τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ.

Αὐτό φάνηκε στήν Ὄγδοη (Η) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τό 879-880 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη ἐπί τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος. Πρόεδρος τῆς Συνόδου ἦταν ὁ Μέγας Φώτιος καί ἦταν παρόντες καί οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ ὀρθοδόξου Πάπα τῆς Ρώμης Ἰωάννη τοῦ Η΄(ὀγδόου).

Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι πολύ σημαντική, εἶναι ἡ τελευταία Σύνοδος μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί Ὀρθοδόξου Δυτικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή μεταξύ Νέας Ρώμης καί Παλαιᾶς Ρώμης, γιατί μετά διαδοχικά ἀπομακρύνθηκαν οἱ δυτικοί Χριστιανοί ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή ἀποκαλεῖται ὡς Ὀγδόη (Η) Οἰκουμενική Σύνοδος ἀπό τήν Ἐγκύκλιο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848 μ.Χ. καί ἡ ἴδια Σύνοδος ἐπικύρωσε καί τήν Ἑβδόμη (Ζ) Οἰκουμενική Σύνοδο.

Ἡ Ὀγδόη (Η΄) Οἰκουμενική Σύνοδος ἀντιμετώπισε διάφορα ἐκκλησιολογικά θέματα, ἀνέδειξε τήν διαφορά πού ὑπάρχει μεταξύ τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς τότε Ὀρθοδόξου Δυτικῆς Ἐκκλησίας, καί ἄλλα σοβαρά θεολογικά ζητήματα.

Στήν Σύνοδο αὐτή φάνηκαν τά ἑξῆς θέματα: τό Πρωτεῖον τοῦ Πάπα∙ τά λειτουργήματα στήν Ἐκκλησία καί ἡ μεταξύ τους σχέση∙ τά τυπικά ἔθιμα∙ ἡ ἀθρόον χειροτονία ἀπό λαϊκό σέ Ἐπίσκοπο∙ καί κυρίως τό θεολογικό πρόβλημα τό Φιλιόκβε, δηλαδή ἡ προσθήκη πού εἶχαν βάλει τότε οἱ Φράγκοι στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, πράγμα πού εἶναι αἵρεση, καί γιά τό ὁποῖο ἀντιδροῦσε τότε καί ἡ Παλαιά Ρώμη. Μάλιστα, ἡ Σύνοδος αὐτή καταδίκασε καί ἀφόρισε ὅσους ἔθεσαν στό Σύμβολο τῆς Πίστεως τό Φιλιόκβε.

Στήν πραγματικότητα ἡ Σύνοδος κατεδίκασε ὅσους προσθέτουν ἤ ἀφαιροῦν ἀπό τό Σύμβολο τῆς Πίστεως λέξεις, δηλαδή ἐννοοῦσε τούς Φράγκους χωρίς νά τούς κατονομάση ἀπό φόβο, λόγῳ τῆς βαρβαρότητάς τους.

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: Η Eνάτη (Θ') Οικουμενική Σύνοδος

 

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος

Ἡ Ἐνάτη (Θ') Οἰκουμενική Σύνοδος

Ὅταν κάνουμε λόγο γιά Ἐνάτη (Θ΄) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἐννοοῦμε τήν Μεγάλη Σύνοδο τοῦ 1351 μ.Χ., στήν ὁποία συμμετεῖχε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ἡ ὁποία κατοχύρωσε τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τήν μέθεξη τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ καί τόν ἱερό ἡσυχασμό.

Ἡ Σύνοδος αὐτή συνεκλήθη ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Ἰωάννη Καντακουζηνό καί σέ αὐτήν προήδρευσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος, μαθητής τοῦ ἡσυχαστοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, καί παρευρέθηκαν πολλοί ἡσυχαστές Πατέρες. Στά Πρακτικά τῆς Συνόδου περιελήφθησαν καί οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τοῦ 1341 καί 1347 μ.Χ., οἱ ὁποῖες καταδίκασαν τόν Βαρλαάμ καί τόν Ἀκίνδυνο καί ἔτσι οἱ ἀποφάσεις εἶναι κατά πάντα Ὀρθόδοξες.

Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι Οἰκουμενική, πρῶτον, γιατί ἔχει ὅλες τίς κανονικές προϋποθέσεις μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου∙ δεύτερον, γιατί τό θέμα μέ τό ὁποῖο ἀσχολήθηκε, ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη, εἶναι συνέχεια τῆς Ἕκτης (ΣΤ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τήν ὁποία μνημονεύει στά Πρακτικά της∙ καί τρίτον, γιατί οἱ ἀποφάσεις της συμπεριελήφθησαν στό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας», μαζί μέ τίς ἀποφάσεις τῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ὅπως γνωρίζουμε τό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας» διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἄλλωστε, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νά ἑορτάζεται ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τήν Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, μετά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, σημαίνει ὅτι ἀναγνωρίζει τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ ὡς μεγάλο θεολόγο, τοῦ ὁποίου ἡ θεολογία κατοχυρώθηκε Συνοδικά μέ τήν Σύνοδο τοῦ 1351 μ.Χ., ὅπως ἔγινε καί μέ τίς προηγούμενες Συνόδους (1341-1347).

Γενικά, στήν συζήτηση πού ἔγινε μεταξύ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῶν ἄλλων φιλοσοφούντων ἀντιησυχαστῶν θεολόγων φανερώθηκαν μερικές ἀλήθειες πού εἶναι κοινό κτῆμα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας. Θά μνημονεύσω μερικές ἀπό τίς ἀλήθειες αὐτές.

Ἡ πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἔχει οὐσία καί ἐνέργεια. Κάθε οὐσία φανερώνεται διά τῆς ἐνεργείας της, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν οὐσία. Ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη καί ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη. Τά Τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος μετέχουν τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς μετέχουμε τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀποστέλλει τήν ἐνέργειά Του στήν κτίση, ὅπως ὁ ἥλιος στέλλει τήν ἐνέργειά του στόν κόσμο. Ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ λαμβάνει διάφορα ὀνόματα, ἀνάλογα μέ τά ἀποτελέσματα πού δημιουργεῖ, δηλαδή λέγεται οὐσιοποιός, ζωοποιός, σοφοποιός, ὅπως ἐπίσης χαρακτηρίζεται καθαρτική, φωτιστική, θεοποιός ἐνέργεια. Ὅλη ἡ κτίση μετέχει ἀναλόγως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅσοι εἶναι καθαροί στήν καρδιά ἔχουν τήν δυνατότητα νά δοῦν τόν Θεό ὡς Φῶς. Ἄλλο εἶναι τό αἰσθητό φῶς πού βλέπει κανείς μέ τήν αἴσθηση καί ἄλλο εἶναι τό Φῶς τοῦ Θεοῦ πού εἶναι πάνω ἀπό κάθε αἴσθηση, τό ὁποῖο βλέπει ὁ καθαρός νοῦς μέ τήν αἴσθηση, ἀφοῦ καί τό σῶμα μεταλαμβάνει αὐτήν τήν ὑπέρ νοῦν καί ὑπέρ αἴσθηση ἐμπειρία. Τό Φῶς πού εἶδαν οἱ Μαθητές στό Ὄρος Θαβώρ εἶναι τό Φῶς τῆς θεότητος, καί εἶναι ἀνώτερο ἀπό τήν λογική γνώση τῶν φιλοσόφων.

Ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καρπός ἐμπειρίας, εἶναι ἀποτέλεσμα ὁράσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα στό Φῶς καί δέν εἶναι μιά λογική γνώση, ἀποτέλεσμα φιλοσοφικῆς γνώσης.

Ἡ τρίτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά δῆ κανείς τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, δηλαδή νά μετάσχη τῆς ἐνεργείας Του καί ὄχι τῆς οὐσίας Του, εἶναι ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ἡ νοερά καρδιακή προσευχή, ἡ συμμετοχή τοῦ σώματος στήν ἀσκητική ζωή, μέ τήν νηστεία, τήν ἄσκηση, τήν ἀγάπη καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη αὐτή ἡ ἀσκητική προσπάθεια, κατά τήν ὁποία ἐνεργεῖ ὁ Θεός καί συνεργεῖ ὁ ἄνθρωπος λέγεται ἱερός ἡσυχασμός. Αὐτό ἔζησαν οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες, αὐτό ἐδίδαξε ὁ Χριστός.

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ (1)

1. Τά κηρύγματά μας, ἀδελφοί χριστιανοί, ἀναφέρονται στά Δόγματα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Τά Δόγματα αὐτά, γιά τά ὁποῖα σᾶς μίλησα γενικά στό προηγούμενο κήρυγμά μου, εἶναι οἱ σωστές γραμμές, ἄς τό πῶ ἔτσι, σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες πρέπει νά βαδίζουμε, γιά νά ζοῦμε τόν Θεό μας, γιά νά πετύχουμε τήν σωτηρία μας. Μέ τά Δόγματα ἐκφράζεται ὅλη ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού λέγεται «Δογματική» διδασκαλία.  

Ἤθελα ὅμως ἀπό τήν ἀρχή νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί, μερικές γενικές ἀρχές, πού ἀποτελοῦν τήν βάση τῆς Ὀρθόδοξης Δογματικῆς διδασκαλίας. Ἡ πρώτη βάση εἶναι αὐτό πού εἴπαμε στό προηγούμενο κήρυγμά μας, ὅτι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν δημιουργοῦμε καινούργια Δόγματα, καινούργιες ἀλήθειες. Αὐτό τό κάνουν οἱ Παπικοί, πού τό σύστημά τους, σάν νά εἶναι μιά μηχανή, ὅλο καί παράγει καινούργια δόγματα, ὅπως τό δόγμα τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα. Ἐμεῖς στήν Ὀρθοδοξία κρατοῦμε τήν παραδοθεῖσα πίστη τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς νά προσθέτουμε οὔτε καί νά ἀφαιροῦμε τίποτε ἀπό αὐτήν. Γι᾽ αὐτό λοιπόν, ὡς πρώτη βάση θά ποῦμε τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, πού γράφει στήν ἀρχή τῆς Δογματικῆς του: «Ἐρῶ ἐμόν οὐδέν»! Δηλαδή, δέν θά πῶ, λέγει ὁ ἅγιος, τίποτε τό δικό μου. Καί λέγει στήν συνέχεια ὁ ἅγιος πατέρας ὅτι θά πεῖ «τά θείοις καί σοφοῖς ἀνδράσι λελεγμένα», ὅσα, δηλαδή, εἶπαν οἱ θεῖοι καί σοφοί ἅγιοι πατέρες.

2. Τό ἄλλο, πού σάν βάση πάλι θέλω νά πῶ, ἀδελφοί, εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Δογματική διδασκαλία μιλώντας γιά τόν Θεό κάνει διάκριση μεταξύ Οὐσίας καί Ἐνέργειας στόν Θεό. Τό Δόγμα αὐτό εἶναι πολύ σοβαρό καί σ᾽ αὐτό διαφέρουμε πάλι ἀπό τούς παπικούς, οἱ ὁποῖοι δέν κάνουν τήν διάκριση αὐτή στόν Θεό. Αὐτοί δέχονται τόν Θεό ὡς Οὐσία μόνο. Ἀλλά ἡ Οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀκατάληπτη καί ἀθέατη. Τότε, πῶς ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι οἱ καθαροί στήν καρδιά θά δοῦνε τόν Θεό (βλ. Ματθ. 5,8); Θά Τόν δοῦνε διά τῶν θείων Του Ἐνεργειῶν. Ἄν ὁ Θεός εἶναι Οὐσία μόνο, ὅπως δέχονται οἱ Καθολικοί, τότε, πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος; Ἀπό τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ; Τότε τά πάντα γύρω μας, καί οἱ πέτρες καί τά χορτάρια, εἶναι Θεός, ἄν ἔγιναν ἀπό τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι καταλήγουμε στόν «πανθεϊσμό», πού εἶναι «τό πάντων ἀτοπώτατον», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Βασικό λοιπόν τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας εἶναι ὅτι κάνει διάκριση Οὐσίας καί Ἐνέργειας στόν Θεό. Καί ἐνῶ μέ τήν Οὐσία τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά ἔχουμε καμμία κοινωνία, ὅμως ἐρχόμαστε σέ κοινωνία μέ τόν Θεό διά τῶν θείων Του Ἐνεργειῶν. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μιλώντας γιά τόν Θεό ἔφερε τήν εἰκόνα τοῦ ἡλίου. Εἶναι πολύ ὡραία ἡ εἰκόνα αὐτή. Μέ τό καυτό τοῦ ἡλίου, τήν λάβα του, τήν οὐσία του, ἄς ποῦμε, δέν μποροῦμε νά ἔρθουμε σέ καμμία κοινωνία. Καήκαμε!... Ἀλλά, ἐνῶ δέν μποροῦμε νά ἔρθουμε σέ καμμία κοινωνία μέ τήν λάβα τοῦ ἡλίου, ὅμως ἔχουμε κοινωνία μέ τίς ἐνέργειές του, μέ τό φῶς του καί τήν θερμότητά του. Ἔτσι καί ἐμεῖς ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Θεό μέ τίς θεῖες Του Ἐνέργειες. Διά τῶν θείων Του Ἐνεργειῶν ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο καί κυβερνᾶ τόν κόσμο, καί μέ τίς θεῖες Του Ἐνέργειες πάλι ἁγιαζόμαστε καί σωζόμαστε. Ὁ Μέγας Βασίλειος, πατέρας τοῦ 4ου αἰ., ἔλεγε: «Ἡμεῖς ἐκ τῶν ἐνεργειῶν γνωρίζειν λέγομεν τόν Θεόν ἡμῶν, τῇ δέ οὐσίᾳ αὐτῇ προσεγγίζειν οὐχ ὑπισχνούμεθα. Αἱ μέν γάρ ἐνέργειαι αὐτοῦ πρός ἡμᾶς καταβαίνουσιν, ἡ δέ οὐσία αὐτοῦ μένει ἀπρόσιτος».

Σπήλαιο Αγίου Ιωάννη Ερημίτη στη Μαραθοκεφάλα (Χανιά)

Στη περιοχή Μαραθοκεφάλα στη Σπηλιά Κισάμου, 25 χλμ δυτικά της πόλης των Χανίων και μόλις 3 χλμ από το Κολυμπάρι, σε μια όμορφη βουνοκορφή, βρίσκεται το περίφημο ιστορικό σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του Ερημίτη ή Ξένου, στο οποίο κατά την παράδοση έζησε ο 

άγιος αυτός που περιηγήθηκε στην Κρήτη και ουσιαστικά ίδρυσε την πλούσια ασκητική παράδοση του νησιού. Μέσα στο σπήλαιο υπάρχει ναός του 15ου αιώνα και θεμέλια παλιών κελιών που χρονολογούνται κατά τον 17ο – 18ο αιώνα.

Στο χώρο βρέθηκε μαρμάρινη κεφαλή βωμού (φυλάσσεται στο μουσείο της ενορίας) και μια μαρμάρινη κεφαλή παιδιού και πιστεύεται ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε, πιθανά, ως χώρος λατρείας από τους προ χριστιανικούς χρόνους.

Στα αριστερά του σπηλαίου βρίσκεται η κρύπτη που ο Άγιος Ιωάννης αναγκαζόταν να κρύβεται από τις συχνές επισκέψεις των βοσκών και των γεωργών. Κοντά υπάρχει ένας μικρός χώρος που κατά την παράδοση είχε χρησιμοποιηθεί ως κρυφό σχολειό. Δίπλα στο ναό, από μια σχισμή του βράχου, χειμώνα-καλοκαίρι, στάζει αργά αργά νερό, το «αγίασμα του Αγίου» όπως αναφέρεται από τους πιστούς, το οποίο αποθηκεύεται σε μια μικρή δεξαμενή για να το παίρνουν οι πιστοί.

Στις 6-7 Οκτωβρίου γίνεται το πανηγύρι του Αγίου Ιωάννου του Ερημίτη και στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων, γίνεται η αναπαράσταση της Γεννήσεως του Χριστού με αληθινή φάτνη, γεγονός που καλύπτεται κάθε χρόνο από τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία της Ελλάδας.

Τα ελληνικά χειρόγραφα της ερήμου!..

 

Τα ελληνικά χειρόγραφα της ερήμου!..

Διαβάστε, για παράδειγμα, πως τον Μάρτιο του 1837 ο Βρετανός ιστοριοδίφης Ρόμπερτ Κέρζον κατέβηκε τη στενή σκάλα που οδηγεί στο κελάρι ενός μοναστηρίου στην έρημο της Αιγύπτου. Τι βρήκε, όμως, μέσα; Ανάμεσα στα χειρόγραφα που ανακάλυψε περιλαμβάνονταν προσευχητάρια του 4ου και του 5ου μ.Χ. αιώνα, συναξάρια αγίων, θεολογικά συγγράμματα, ακόμη και παλίμψηστα, ενώ ένα απ' αυτά τα ιερά κείμενα είχαν γραφτεί πάνω στην Ιλιάδα του Ομήρου!

Πολλοί ισχυρίζονται ότι το ξηρό κλίμα της ερήμου βοήθησε στη συντήρηση των σελίδων των παπύρων, όπως ο παραπάνω, εδώ και 1.600 χρόνια!.. Η έρημος φαίνεται ότι κρύβει πολλούς ακόμη αρχαιοελληνικούς (ή μη) πνευματικούς θησαυρούς!..

Για τον περίφημο «Θησαυρό του Κέρζον», που έχει άμεση σχέση με τα ελληνικά χειρόγραφα, είδε το φως ένα δημοσίευμα της εφημερίδος «Η Χώρα» το Πάσχα του 2002.Επειδή τα στοιχεία που αποκαλύπτει το δημοσίευμα είναι πολύ ενδιαφέροντα, αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε τι ακριβώς λέγει:
Οδηγημένος από τον τυφλό ηγούμενο και κάποιους μοναχούς βρέθηκε ανάμεσα σε τεράστια πιθάρια λαδιού. Πίστευε ότι δεν θα έβρισκε άλλα χριστιανικά χειρόγραφα μέσα σ' αυτό το κοπτικό μοναστήρι του Ντέιρ ελ Σούριαν, όπως είχε κάνει αλλού. Συνέχισε όμως τις προσπάθειές του και δικαιώθηκε.
Μέσα σε μια αραχνιασμένη κρύπτη πίσω απ' τα πιθάρια ανακάλυψε έναν καλυμμένο από παχύ στρώμα σκόνης θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας: πανάρχαιοι πάπυροι και περγαμηνές γραμμένες στην αρχαία συριακή, που είχαν μεταφέρει στο μοναστήρι τον 8ο μ.Χ. αιώνα μοναχοί, όταν εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους στη Συρία και τη Βαγδάτη λόγω των σκληρών θρησκευτικών διωγμών.

ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ. 16/05/2017

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά.

19/03/2013 στο Εκκλησιαστικά, Ρεπορτάζ

Με το οδοιπορικό στην Αίγυπτο που ολοκληρώθηκε σήμερα και θα δημοσιευθεί σε λίγες ημέρες στα «Χανιώτικα νέα», επισκεφτήκαμε τη θρησκευτική μα και ιστορική περιοχή όπου στέκει αγέρωχο το άλλοτε φρούριο του Ιουστινιανού, κτισμένο σε μια απόκρημνη πετρώδη πλαγιά του Ιερού Όρους Σινά, ως ανεξάντλητος φάρος της Ορθοδοξίας συνεχίζοντας ν’ ακτινοβολεί στην Οικουμένη έχοντας τον σεβασμό του Αραβικού κόσμου.

Στο αρχονταρίκι του μοναστηριού ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δαμιανός μαζί με άλλους πατέρες 

Η ώρα του κεριού, για την οικογένεια, συγγενείς, χωριανούς, γείτονες και φίλους

 Ο μοναχός π. Γρηγόριος και η γατούλα

 Καθαρισμός και άναμμα των καντηλιών από μοναχό

Ορισμένες πολεμίστρες στα τείχη του μοναστηριού και άλλοι χώροι του άλλοτε απόρθητου φρουρίου

Εσωτερικές όψεις του Ιερού Ναού της Αγίας Αικατερίνης με τους μοναχούς και τον αρχιεπίσκοπο κ. Δαμιανό

Στιγμιότυπα από την ξενάγηση μας με τον μοναχό π. Γρηγόριο  στην ιστορική βιβλιοθήκη

Η τραπεζαρία των μοναχών

 Εξωτερική όψη της Ιεράς Μονής από το μονοπάτι για την σκήτη του πατέρα Μωυσή

 Οι καμήλες των Βεδουϊνων έξω από το Μοναστήρι μεταφέρουν για βόλτα τους επισκέπτες στα μονοπάτια της περιοχής

 Ο γέροντας Μωυσής και η περιοχή της σκήτης η οποία έχει μετατραπεί σ’ έναν αληθινό παράδεισο

 Γυναίκες Βεδουίνες σε ώρα εργασίας κεντήματος στα εργαστήρια του χωριού τους

 Ένα κέρασμα στα μικρά παιδιά με καραμέλες και μαντζούνια

 Το μικρό πούλμαν και ο Μοχάμεντ που συνεργάζεται με την Μονή μεταφέρει ευχάριστα με τον καλό του χαρακτήρα, τον κόσμο από και προς το μοναστήρι από το αεροδρόμιο του Καϊρου

 Η τραπεζαρία, το μαγειρείο, το καφενείο και ο ξενώνας που εξυπηρετούν τους επισκέπτες στη Μονή. Ανάμεσα στο προσωπικό η Αθηνά Μυλωνάκη

 Στιγμιότυπα από το Αλ Χαλίλι στο Κάιρο

Όψη με κεντρικό δρόμο του Καίρου μια τεράστια μεγαλούπολη δύο… ταχυτήτων με πλούσιες και φτωχές συνοικίες. Το κυκλοφορικό πρόβλημα, βέβαια, είναι μεγάλο αφού δεν υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες. Παρά ταύτα, δεν συμβαίνουν πολλά ατυχήματα επειδή όλοι, οδηγοί και πεζοί προσέχουν…

Στο ξενοδοχείο του Καΐρου

 Από την προσγείωση μας στον αερολιμένα στο Κάιρο

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ

Η ορθοδοξία στον Αραβικό κόσμο

Ρεπορτάζ: Γιάννης Η. Κάκανος

www.yanniskakanos.gr

 

Την ευκαιρία να περιηγηθούμε στα μονοπάτια της Ορθοδοξίας στον Αραβικό κόσμο, είχαμε, συνοδεύοντας τον Παγκρήτιο Φιλανθρωπικό Σύλλογο “Η Ελπίς”, σε μια αποστολή του να μεταφέρει είδη πρώτης ανάγκης στη Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά.

Στο Θεοβάδιστο Όρος, συλλέξαμε ιστορικά στοιχεία και καταγράψαμε αφηγήσεις μοναχών και του Αρχιεπισκόπου Σινά, και βρεθήκαμε στο επιβλητικό άλλοτε φρούριο του Ιουστινιανού, κτισμένο σε μια απόκρημνη πετρώδη πλαγιά του Αγιασμένου Όρους Σινά, που στέκει αγέρωχο ως αείφωτος φάρος της Ορθοδοξίας, συνεχίζοντας έτσι ν’ ακτινοβολεί στην Οικουμένη.

Στο οδοιπορικό μας συναντήσαμε οικογένειες Βεδουίνων ή τσιγγάνων της ερήμου, όπως τους αποκαλούν, μιας φυλής από παλιά που μένει γύρω από το μοναστήρι παρέχοντας προστασία και υπηρεσίες, ασχέτως πως τα μέλη της είναι μουσουλμάνοι. Το ταξίδι άρχισε από τη Σούδα για τον Πειραιά στις 15 Μαρτίου και στη συνέχεια με απογευματινή πτήση, διάρκειας 1 ώρας και 40 λεπτών από τον Διεθνή Αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος», φτάσαμε στο Κάιρο.  Από εκεί διανύσαμε οδικώς 450 χιλιόμετρα περίπου μέχρι την ευλογημένη περιοχή του Αγιασμένου Όρους και του ομώνυμου μοναστηριού με την Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Αγία Αικατερίνη.

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ

Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία της Ιεράς Μονής τα πληροφορηθήκαμε δια στόματος του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθω κ. Δαμιανού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι: «Η Ιερά Μονή Σινά είναι ένα ορθόδοξο μοναστικό κέντρο με αδιάκοπο πνευματική ζωή δεκατεσσάρων αιώνων. Είναι κτισμένη από τον 6^ον αιώνα εις το κέντρο της ερήμου, χερσονήσου του Σινά, διατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της από την εποχή του Ιουστινιανού (527-565 μΧ.). Αξίζει και πρέπει να επισημαίνουμε ότι ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής του Ισλάμ, οι Άραβες Χαλίφαι, οι Τούρκοι Σουλτάνοι και ο Ναπολέων έθεσαν τη Μονή υπό την προστασία τους και τη διεφύλαξαν από βανδαλισμούς. Ο σεβασμός αυτός συνεχίζεται μέσα στον Αραβικό κόσμο, αιτία που κάνει το Σινά να παραμένει από τα σπουδαιότερα σταυροδρόμια του κόσμου ενώ είναι σημείο συναντήσεως δύο ηπείρων και διαχωριστική γραμμή δύο θαλασσών. Εκ πρώτης όψεως το Σινά φαίνεται δυσπρόσιτο, γεμάτο άγονα και βραχώδη όρη. Η γη είναι ακατάλληλη για καλλιέργεια και οι βροχές πολύ λίγες. Κάνει ακόμη πολύ ζέστη την ημέρα και πολύ κρύο τη νύκτα… Η Σιναϊτική βιβλιοθήκη μας είναι γνωστή ανά τον κόσμο και περιλαμβάνει μια σημαντικότατη συλλογή χειρογράφων, μερικών παπύρων, εντύπων και αρχειακού υλικού. Εκτός από τον πραγματικά εντυπωσιακό αριθμό των χειρόγραφων κωδίκων που σώζονται, η συλλογή είναι γνωστή για τη μοναδική ποικιλία των γλωσσών που αντιπροσωπεύονται σε αυτά και των διαφόρων τύπων γραφής που απαντιούνται. Εκτός από τα εθνικά χειρόγραφα που αποτελούν την πλειοψηφία, στη βιβλιοθήκη υπάρχουν και αραβικά, συριακά, γεωργιανά, ισλαμικά, αρμενικά, λατινικά, περσικά, πολωνικά, αιθιοπικά και πολλά άλλα. Όλα εκφράζουν την πολυκύμαντη πορεία της Μονής κατά τον μακρύ βίο της και την πολύμορφη πνευματική δραστηριότητά της και σε άλλα Έθνη όπου η Μονή διατηρούσε ακμάζοντα μετόχια». Κάπου εκεί ο Αρχιεπίσκοπος μας άφησε για να πάει στον Εσπερινό, ευχαριστώντας τα “X.N.” για την αποστολή αυτή όπως και τον Σύλλογο “Η Ελπίς” «που είναι κοντά μας τόσα χρόνια…»

 

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΩΥΣΗ  

Ο Γέροντας Μωυσής, μοναχός, είναι ασκητής του Σινά και μένει σε σκήτη που ο ίδιος έφτιαξε σκαλίζοντας βράχο σε υψόμετρο 1700 μέτρα έχοντας μετατρέψει ταυτόχρονα με την πολυετή παρουσία του στο Αγιασμένο Όρος, την γύρω από τη σκήτη πετρώδη απόκρημνη πλαγιά σ’ έναν μικρό παράδεισο με νερό που βρήκε από επτά διαφορετικές πηγές σκάβοντας τους βράχους. Τον επισκεφθήκαμε δύο φορές ανηφορίζοντας το γραφικό μονοπάτι, ένα χιλιόμετρο παραπάνω από την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, επειδή την πρώτη μέρα… ψηνόταν από πυρετό. Πήραμε την ευλογία του και ρωτώντας τον μάθαμε λίγα από την πολυκύμαντη διακονία του στην Μονή και τους άστεγους κατοίκους της φυλής των Βεδουϊνων που κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές πέριξ και κοντά με τη Μονή. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει, τίποτα δεν θυμίζει το παρελθόν αφού πλέον όλη η φυλή απέκτησε στέγη και σύντομα ολοκληρώνεται κοντά στο μοναστήρι ένα καινούργιο χωριό με την ονομασία Αγία Αικατερίνη. Σε αυτό το χωριό κτίζονται και τουριστικά καταλύματα από επιχειρηματίες της Αιγύπτου για να μπορούν να διανυκτερεύσει πολύ μεγάλος αριθμός από επισκέπτες ή οι προσκυνητές, ενώ στον χώρο της Μονής, λειτουργεί ξενώνας 50 δωματίων, εστιατόριο και καφενείο.

ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟ

“Το έργο δεν το κάνουμε εμείς, το έργο το κάνει ο Θεός και κάθε τι που υπάρχει ή γίνεται είναι δικό Του”, μας είπε με γλυκιά φωνή, γεμάτη αγάπη ο γέροντας καλωσορίζοντας μας. Στη συνέχεια, απαντώντας στα ερωτήματα που του θέσαμε, είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής: “Γεννήθηκα το 1938 στο Ηράκλειο και σε ηλικία 12 ετών η οικογένεια μου μετοίκησε στην Αθήνα. Σε ηλικία 48 ετών, μου άνοιξε ο Θεός δρόμο για να γίνω μοναχός και ήρθα εδώ στο Σινά όπου κι έγινε η κουρά μου από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Σινά κ. Δαμιανό. Στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι κατοικούσαν οι Βεδουϊνοι, τους οποίους όλοι οι μοναχοί αγαπάμε και προσφέρουμε ό,τι και όπως μπορούμε τη διακονία μας. Με τη φυλή αυτή ζούμε μαζί τόσους αιώνες, άσχετα αν εξισλαμίσθηκαν. Η φυλή αυτή προέρχεται από 200 σε αριθμό χριστιανούς που έφερε εδώ ο Ιουστινιανός τον 6^ο αιώνα για να κτίσει το μοναστήρι. Τον έβδομο αιώνα που έγινε αραβική κατάκτηση και η φυλή αυτή εξισλαμίσθηκε διά της βίας, απομακρύνθηκαν από κοντά μας, αλλά εξακολουθούσαν να μας βοηθούν. Κι εμείς πάλι από την πλευρά μας να χρησιμοποιούμε πολλούς από αυτούς ως βοηθητικό προσωπικό. Σήμερα όλοι οι Βεδουίνοι ζουν καλά σε σχέση με παλιά. Τους φτιάξαμε στέγη κοντά με το μοναστήρι και σύντομα ολοκληρώνεται το νέο χωριό. Τους βοηθήσαμε ακόμα, αγοράζοντας τους υλικοτεχνικά μέσα να δημιουργηθούν πολλά εργαστήρια για να εργάζονται οι γυναίκες τους και τα προϊόντα να τα πωλούν στους επισκέπτες. Από φέτος θα λειτουργεί με πολλές πτήσεις και το νέο μας αεροδρόμιο εδώ στην περιοχή του Σινά το οποίο απέχει από τη Μονή 45 χιλιόμετρα. Ευελπιστούμε ότι οι επισκέπτες στη Μονή θα είναι περισσότεροι κι έτσι αυτό το νέο χωριό και τα σπίτια που έχουν σημαντικές ελλείψεις θα βελτιωθούν”.

Πολύτιμη η προσφορά από τον Φιλανθρωπικό Σύλλογο «Η Ελπίς»

Για πολλούς παραμένει άγνωστη η πολύπτυχη κοινωνική προσφορά εντός και εκτός Ελλάδας, που διαδραματίζει ο παραπάνω Παγκρήτιος Φιλανθρωπικός Σύλλογος, με έδρα τα Χανιά, ο οποίος έχει μέλη από όλη την Ελλάδα.    Για τη δράση του Συλλόγου στην Ιερά Μονή Σινά και τους φτωχούς Βεδουίνους, απάντησε στα ερωτήματά μας η πρόεδρος του Συλλόγου Αθηνά Μυλωνάκη, τονίζοντας ότι: “ Στην Αγία Αικατερίνη πήγαινα και πριν το 2000 που ιδρύθηκε ο Σύλλογος μας και γνώριζα τις ανάγκες των μοναχών και της τοπικής κοινωνίας με τη φυλή των Βεδουίνων των τσιγγάνων της ερήμου, τους οποίους πρόλαβα να ζουν μέσα σε σπηλιές κοντά στο μοναστήρι. Με την ίδρυση του Συλλόγου, στα άμεσα σχέδια μας, εντάχθηκε και η Μονή Σινά. Το έργο των μοναχών ήθελε και θέλει πάντοτε στήριξη. Με τον γέροντα Μωυσή έχουμε μια θαυμάσια συνεργασία και είναι ευλογία οι δράσεις του στην φτωχή κοινωνία των Βεδουϊνων. Ο πατέρας Μωυσής πούλησε όλη την περιουσία του και με αυτή αγόρασε καμήλες, εργαλεία ραπτικής κι έκτισε τα πρώτα σπίτια που στεγάστηκαν αυτές οι οικογένειες. Οι αποστολές μας στο Σινά έφεραν μεγάλη ανακούφιση στους μοναχούς και στον τοπικό πληθυσμό με τα πράγματα, τρόφιμα, ένδυση και φάρμακα, που μεταφέρουμε κάθε φορά, όλα δωρεάν Χανιωτών επιχειρηματιών. Στις προσπάθειες μας έχουμε  τη συμπαράσταση και των “ Γιατρών του κόσμου”. Στόχοι μας τώρα για το άμεσο μέλλον, είναι να επανδρώσουμε το ιατρείο της Μονής με μόνιμο γιατρό και με φάρμακα για  την κάθε περίσταση καθώς επίσης να διοργανώνουμε μικρές εκδρομές με επισκέψεις στην Αίγυπτο έχοντας προορισμό την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης, μέσω Καϊρου στην αρχή. Το Κάιρο είναι μια μεγαλούπολη με πολλές ομορφιές και μεγάλη ιστορία. Μια από τις σημαντικές συνοικίες της είναι και το Αλ Χαλίλι με την παραδοσιακή αγορά του που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των ξένων επισκεπτών”.